Read it and weep - ή αλλιώς: Πήραμε τη ζωή μας λάααααθος

Επαγγελματικός προσανατολισμός: "Μία γυναίκα πορνοστάρ με συμβόλαιο, που εμφανίζεται σε δέκα ταινίες το χρόνο, συνήθως βγάζει 75.000 με 100.000 δολάρια. Απο τη στιγμή που μία ταινία γυρίζεται μέσα σε 2 ημέρες, αυτό αναλογεί σε είκοσι ημέρες δουλειάς το χρόνο" (Η Jenna Jameson γαμιέται - κυριολεκτικά - στη δουλειά). Now go back to work...

Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας....

...είναι απλά το πιο κιτς αναμνηστικό που έχουν αντικρίσει ποτέ τα ταλαίπωρα ματάκια μου! Το έφερε ένας φίλος απο τη Μήλο και το είδα ξαφνικά πρωί πρωί επάνω στο γραφείο.

Πρώτη αντίδραση: ο απόλυτος τρόμος! Δεύτερη; Ακόμη γελάω!!!

Δηλαδή κάποιος ανώμαλος νους εκεί στη μακρινή Μήλο (σού 'ρχομαι, 14+σήμερα έμειναν-ααααχ!) οραματίστηκε τα μύδια, τα κυδώνια, τις γυαλιστερές και τα υπόλοιπα οστρακοειδή του βυθού και της άμμου να παίζουν μπιρίμπα τα βραδάκια πάνω σε μία αχιβάδα! Τί να πεις, φαντασία είναι αυτή...

Ελπίζω να βγαίνει κάποια άκρη απο τις φωτογραφίες, που τραβήχτηκαν πολύ βιαστικά και εν μέσω Άγγλων οικονομολόγων του 18ου αιώνα να μαλλιοτραβιούνται για τις συνθήκες εργασίας στις φάμπρικες. Ναι, καλά το καταλάβατε - τραβάω ένα μεταφραστικό κουπί άνευ προηγουμένου, αλλά μου ήταν αδύνατον να μη μοιραστώ μαζί σας αυτό το τόσο cute τερατούργημα.

Να το κι απο διαφορετική γωνία, μπας και σας διαφωτίσω:

Με διαφορά φάσης

Πολύ χάρηκα με τη νίκη των Ιταλών! Κι ας υποστήριζε όλος ο κόσμος Γαλλία λόγω Ζιζού - τρέφω άσβεστο μίσος για τους Γάλλους, ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με μπάλα. Γι' αυτό ευθύνεται ένα απεχθέστατο γαλλάκι με το οποίο είχα την ατυχία να παρακολουθήσω τον τελικό του Mundial το 1998. Δε θυμάμαι ποια ήταν η αντίπαλη ομάδα, δε θυμάμαι το ακριβές αποτέλεσμα - το μόνο που μου έμεινε από εκείνη την αποφράδα ημέρα στη μακρινή Αγγλία ήταν το αλαζονικό βλέμμα του εν λόγω παπαρόγαλλου με το σφύριγμα της λήξης που έχρισε την ομάδα του πρωταθλήτρια κόσμου. Δεν πανηγύρισε όπως θα έκανε ο οποιοσδήποτε φυσιολογικός οπαδός που η ομάδα του πέτυχε μία σημαντική νίκη. Σου έδινε την εντύπωση πως το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο - μόνο η μύτη του είχε σηκωθεί λίγο παραπάνω απ' ό,τι συνήθως (μάλλον ήταν και το μόνο που του σηκωνόταν του παλιο-ανέραστου!!!).

Αϊ σιχτίρ, συγχύστηκα πρωί πρωί!

VIVA ITALIA!!! (ιδίως σε αυτή την εμπνευσμένη φωτογραφία με τα σωβρακάκια)

Εξαιρετικά αφιερωμένο στο Φωφουλίνι

Ξέρεις εσύ... ;)))

στο καλό σου - γελάσαμε πάλι σήμερα!!!

ΙΧΙΧΙΧΙΧΙΙΙΙ!!!!
Θεϊκές θανατηφόρες ατάκες - Να 'ναι καλά το Φωφουλίνι με τα mail του!!!

........

Οδηγείς ένα αυτοκίνητο με σταθερή ταχύτητα.Στα αριστερά σου έχεις μια κοιλάδα και στα δεξιά ένα πυροσβεστικό όχημα το οποίο έχει την ίδια ταχύτητα με σένα.Μπροστά σου έχεις ένα καλπάζων γουρούνι που έχει το ίδιο μέγεθος με το αυτοκίνητο σου και δε μπορείς να το προσπεράσεις.Πίσω σου έχεις ένα ελικόπτερο που πετάει στο ύψος του δρόμου. Τόσο το γιγάντιο γουρούνι όσο και το ελικόπτερο ταξιδεύουν στην ίδια ταχύτητα με σένα.Τι πρέπει να κάνεις για βγεις από αυτή την άκρως επικίνδυνη κατάσταση;






Κατέβα από το καρουσέλ, είσαι τύφλα!!!

Μία ευγενική χορηγία του φίλου Μάκουλα σήμερα το πρωί στο mailbox - merci cheri!!!

Για όσους σκέφτονται σοβαρά το γάμο

Ο έγγαμος βίος είναι ένα αγγούρι κύριέ μου!
Ή το τρως σαλάτα ή ................
(κάτι ξέρει η νύφη και γελάει σατανικά!!!)


Να ζήσετε παιδιά, πάντα ευτυχισμένοι και....... ΚΑΛΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ!!!!!!



Edit: Τα πρόσωπα σβήστηκαν, καθότι ο γαμπρός δυστρόπησε...

Το νινί το νινί

Καλά, ήθελα να 'ξερα όλα αυτά τα ντάλλαρς που βγάζουν ΠΟΥ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ???Στον κώλο τους πάντως αποκλείεται - θα φαίνονταν! Και καλά, βρακί δεν έχουν να βάλουν, λίγο ύφασμα παραπάνω τσιγκουνεύτηκαν να βάλουν στα τσίτια τους; Για όνομα δηλαδή....Ας ενωθούμε λοιπόν όλοι κι ας ανακράξουμε με ένα στόμα, μια φωνή: ΟΥΣΤΟΥ ΞΕΒΡΑΚΩΤΕΣ!!!

Edit: Special thanks στη Μυρούλα που μου άνοιξε τα μάτια με το mail της.

A tribute to Enteka

Γεγονός Α: Χθες το πρωί και λίγο πριν αρχίσω τη δουλειά, διαβάζω - όπως κάθε μέρα άλλωστε - το πολυαγαπημένο blog του φίλου Enteka, και συγκεκριμένα ένα post σχετικά με τους 11 χειρότερους Έλληνες ηθοποιούς μετά τον περιβόητο Μάρκο Λεζέ (ο οποίος, όπως μάθαμε είναι φιλόζωος, αλλά προφανώς όχι και πολύ φιλάνθρωπος).

Γεγονός Β: Πάλι χθές, αυτή τη φορά κατά το απογευματάκι, ανοίγοντας την τηλεόραση (τα 'θελε κι εμένα ο κώλος μου), πέφτω πάνω σε μία απίστευτη βιντεοπατάτα του '80 με το Μουστάκα και κάτι Κύπριους, στο ανεκδιήγητο (μέχρι τα μεσάνυχτα, γιατί μετά ρίχνει και κανα CSI και εξιλεώνεται) κανάλι Alter.

Αποτέλεσμα: Ιδού τα 10 αριστουργήματα των '80s - και bonus ένα του 1990 που τους ξέφυγε - που πρόβαλλε το εν λόγω κανάλι στο διάστημα 1-14/07/2006. Enjoy!!!

Σημείωση: Η αναφορά των ταινιών γίνεται κατά χρονολογική σειρά, ενώ η περίληψη του story προέρχεται απο το www.alter.gr. Τα σχόλια στις παρενθέσεις είναι δικά μου.

1. Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΝΤΡΑΣ (1981): "Μετά το γάμο του με την Λούλα, ο Κοσμάς ζει σαν αφέντης που περιμένει τα πάντα έτοιμα από τη σύζυγό του. Εκείνη δεν του χαλάει κανένα χατίρι και είναι πάντα υπάκουη, μέχρι τη στιγμή που θα φιλοξενήσουν στο σπίτι τους τον Σώτο και την Πέγκυ, ένα νιόπαντρο ζευγάρι από τη Θεσσαλονίκη. Η Πέγκυ είναι χειραφετημένη και καπάτσα και μόλις αντιλαμβάνεται την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι του Κοσμά αναλαμβάνει να «ανοίξει τα μάτια» της Λούλας. Η καταπιεσμένη γυναίκα δεν θα αργήσει να «ξυπνήσει» και να διεκδικήσει τα δικαιώματά της". (Κορίτσια προσοχή! Αν ο Βουτσάς είναι ο τελευταίος άντρας, μάλλον ήρθε η ώρα να το γυρίσουμε. By the way, προλαβαίνετε να δείτε αυτό το αριστούργημα αύριο Παρασκευή στις 16:45 - σπεύσατε!!!)

2. ΝΟΚ ΑΟΥΤ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ (1982): "Ο Κοκός, ένας γκαφατζής φωτορεπόρτερ, αναλαμβάνει να φωτογραφήσει ένα παράνομο ζευγάρι που βρίσκεται στη Λεμεσσό. Ετοιμάζεται να φύγει για την Κύπρο με τον βοηθό του τον Θανάση τον Κεκέ, χωρίς να καταλάβει ότι βρίσκεται μπλεγμένος σε κλοπή αρχαίων. Η σπείρα που έκανε την κλοπή έχει σαν αρχηγό τον Τζίμι, που έχει διασυνδέσεις στο εξωτερικό". (Εναλλακτικός τίτλος: Ο Κοκός, ο Κεκές και το κακό συναπάντημα. Είναι η ταινία που αποτέλεσε την έμπνευση για τούτο το postάκι. Η αρχαιοκαπηλία αφορά μία κουκουβάγια, εξ' ου και το highlight της ταινίας: Η σπείρα των αρχαιοκάπηλων έχει πλέον συλληφθεί και όλοι μαζί αγαπημένοι τραγουδούν μέσα στο κελί, συνοδεία κιθάρας, το αξεπέραστο άσμα "Πάει το πουλί μας, πάει"!!!!!! Μουστάκας rulez!)

3. Ο ΓΛΥΚΟΨΕΥΤΗΣ (1984): "Ο Μήτσος, γιος μιας καφετζούς και προξενήτρας, διατηρεί σήμερα γραφείο συνοικεσίων και βγάζει το ψωμί του κάνοντας προξενιά. Για να αντιμετωπίζει τις παραξενιές της πελατείας του, αναγκάζεται να μεταμφιέζεται σε ενδιαφερόμενο ή ενδιαφερόμενη, ανάλογα με την περίσταση. Και όλα πάνε καλά, μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει την Εύα και η καρδιά του αρχίζει να χτυπά τρελά γι’ αυτήν". (Μουστάκας και πάλι, εδώ σε ρόλο τραβεστί. Ερωτεύεται και έρχεται στον ίσιο δρόμο. The end. Θα προβληθεί σήμερον στις 16:45).

4. ΑΓΚΑΛΙΤΣΑΣ O XAZOXΑΡΟΥΜΕΝΟΣ (1985): "Ο Νίκος είναι λογιστής και υπόδειγμα έντιμου πολίτη. Ένα βράδυ βρίσκει μια βαλίτσα με χρήματα και την παραδίδει στην αστυνομία. Για αυτό και βραβεύεται ως ο εντιμότερος πολίτης της χρονιάς. Το βραβείο αυτό, όμως, είναι η καταστροφή του, καθώς κανείς δεν τον παίρνει πια στα σοβαρά και όλοι τον θεωρούν κορόιδο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μια σπείρα κακοποιών τον προσλαμβάνει για να καλύψει πίσω από την εντιμότητά του τα εγκλήματά της". (Δε χρειάζεται σχόλια - ο τίτλος αρκεί! Τελικά πολλοί κακοποιοί έπαιζαν σε αυτά τα σενάρια-μα κανένας καλός πια; Κρίμα για τον Καλογήρου με το γνωστό σατανικό γέλιο του κακού - μουααχαχαχα - που του έχω και αδυναμία...)

5. ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ (1986): "Ο Αιμίλιος, απογοητευμένος από τη ζωή στην Αθήνα, επιστρέφει στη γενέτειρά του. Όμως, όλοι τον αντιμετωπίζουν εχθρικά γιατί τον θεωρούν τον άσωτο γιο της οικογένειας. Μοναδική ακτίνα φωτός παραμένει η Λουίζα, ένα νεανικό του αίσθημα, που εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για εκείνον. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο Αιμίλιος αποφασίζει να την παντρευτεί και ανακαλύπτει ότι η Λουίζα είναι αδελφή του". (Να κι ένα αιμομικτικό δράμα για να σπάει λίγο η μονοτονία και να μην κάνουμε ρυτίδες απ' τα γέλια [?!]. Να, επίσης, και η Λίντα Γίγα μαζί με τον έτερο γίγα Μιχαλόπουλο - που εσχάτως πάει να μας το παίξει σοβαρός κωμικός μη χέσω... Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όσους θεωρούσαν την ελληνική κοινωνία του '80 συντηρητική).

6. ΑΡΕΣΩ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ (1986): "Όλοι έχουν τον Μπάμπη του κλώτσου και του μπάτσου μέχρι την ημέρα που ένας συνάδελφός του, θέλοντας να κάνει πλάκα, διαδίδει ότι ο Μπάμπης κέρδισε στο λαχείο 80 εκατομμύρια. Όλοι αλλάζουν συμπεριφορά απέναντί του, όμως τελικά ο Μπάμπης γίνεται πράγματι εκατομμυριούχος". (Μήπως την είχε δει λίγο γκόμενος ο Βουτσάς; Αν αυτός κυκλοφορεί κι αρέσει, εγώ κυκλοφορώ κι οπλοφορώ - για να θυμηθούμε και τα σουξεδάκια της εποχής. Και μία απο τις κυρίαρχες εκφάνσεις του '80s greek dream: το λαχείο!)

7. Ο ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ (1986): "Οι τρελές περιπέτειες ενός νεοέλληνα, που αντί για φαντάρος στην Κορέα καταλήγει στα δουλοπάζαρα της Ανατολής, πέφτοντας θύμα πειρατών. Στη συνέχεια θα βρεθεί στα βάθη της Αφρικής, παρέα με τον Ταρζάν, που είναι μακρινός του ξάδελφος. Τέλος, θα επιστρέψει θριαμβευτής στην Ελλάδα όπου θα εγκατασταθεί με τη δυναστεία του". (Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν και τα ρέστα παγωτό. Ούτε που μπορώ να φανταστώ την κονόμα του Μουστάκα απο όλη αυτή την ιστορία με τις βντεοκασσέτες... Γιατί μας το κάνατε αυτό κυρία Νατάσα Γερασιμίδου μας;;;)

8. ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΒΛΑΒΗΣ (1987): "Ο Κώστας Τσάκωνας υποδύεται έναν άνθρωπο για όλες τις δουλειές, που αναλαμβάνει να κάνει κάθε είδους επισκευές. Ωστόσο, την δική του περίπτωση… βλάβης δεν είναι σε θέση να την αποκαταστήσει". (Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, αυτή την ταινία την έχω συνδυάσει με το "Απο πού πάνε για τη χαβούζα"... Η βλάβη του Τσάκωνα πάντως είναι beyond repair γενικώς, όπως και αυτή που θα προκληθεί σε όποιον θαρραλέο αποπειραθεί να παρακολουθήσει την ταινία μέχρι τέλους).

9. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑ (1987): "Η Μαρίκα, μια τυπική νοικοκυρά και εργαζόμενη μητέρα με τρία παιδιά, μοιράζει τη ζωή της μεταξύ σπιτιού και δουλειάς, χωρίς να έχει δικό της καθόλου ελεύθερο χρόνο. Καθώς συνειδητοποιεί σιγά-σιγά την πραγματικότητα, μια εσωτερική επανάσταση γεννιέται και αποφασίζει να εγκαταλείψει τον άντρα της Αμάρανθο. Η Μαρίκα φεύγει από το σπίτι της για να μείνει μόνη και να αποφασίσει αν θα παραμείνει νοικοκυρά ή θα αλλάξει ζωή. Όλες οι ευθύνες του σπιτιού πέφτουν στο σύζυγό της και τα παιδιά της, που τότε καταλαβαίνουν ότι αυτοί ευθύνονται για τη φυγή της Μαρίκας. Και αυτό μέχρι τη μέρα που η Μαρίκα επιστρέφει για να θέσει τους δικούς της όρους". (Κλαυσίγελως με τα όλα του, βασίζεται στο γνωστό κι αγαπημένο story "Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά / μια εργαζόμενη μητέρα, μια καλή νοικοκυρά". Το πρότυπο της χειραφετημένης συζύγου με τις βάτες και το χαρτοφύλακα καταρρίπτεται πανηγυρικά και... "ποιός είδε τον Αμάρανθο σε ποιό βουνό φυτρώνει"!!!)

10. Ο ΓΥΦΤΟΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΗΣ (1987): "Ο Ταμτάκος ονειρεύεται να γίνει αριστοκράτης και να μπει στα μεγάλα σαλόνια. Το όνειρό του παίρνει σάρκα και οστά όταν κληρονομεί μια μεγάλη περιουσία". (Ταμτάκος κυρία μου, need I say more; Όλες γενικώς οι ταινίες με τον Ταμτάκο μου προκαλούν αλλεργία, κνησμό, κολίτιδα και άλλα ψυχοσωματικά).

+1. Ο ΑΛΕΠΟΥΣ (1990): "Όταν ο «Αλέπους» αποφυλακίζεται συμφωνεί με ένα φίλο του ζωγράφο να αντιγράψουν παλιές βυζαντινές εικόνες και να τις πουλήσουν για αυθεντικές. Μεταμφιέζεται αυτός σε παπά και ο φίλος του σε ψάλτη και πηγαίνουν σε ένα ερημονήσι. Εκεί τους υποδέχονται με ενθουσιασμό και περνούν «ζωή χαρισάμενη». Μόνο η κόρη του Προέδρου έχει προβλήματα…" (Μόνο η κόρη του προέδρου;;; Τί λέτε κυρία μου; Εμάς δε μας σκέφτεστε; Κατά τα άλλα, η απατεωνιά μαζί με τον Μουστάκα κάνουν τη θριαμβευτική τους είσοδο στη νέα δεκαετία, αγνοώντας οτι λίαν συντόμως θα ακολουθούσε μία - κάθε άλλο παρά θριαμβευτική - έξοδος...)

Συμπέρασμα: Η διετία 1986-1987 ήταν η πιο καταστροφική απο πλευράς κινηματογραφικών (?) παραγωγών. Επίσης, ήταν το διάστημα που τα video clubs εξαπλώνονταν σαν τη βουβωνική πανώλη (οι-δε θέλω σχόλια-μεγαλύτεροι θα θυμάστε εκείνη την περίοδο, που όλο και κάποιος γνωστός, συγγενής κλπ δήλωνε με περιφάνεια πως παρατάει τη δουλειά του για να ανοίξει ένα ακόμη video club-χρυσωρυχείο...). Τί να πεις... Άβυσσος η ψυχή του ελληνικού κοινού!!!!!

Κάθε αρχή και δύσκολη

Άνοιξα αυτό το blogάκι ακριβώς ένα μήνα πριν, ανήμερα των γεννεθλίων μου, ως δώρο στον εαυτό μου. Προσπάθησα να γράψω και ένα post, αλλά το μηχάνημα του διαβόλου (βλέπε PC) δε μου έκανε τη χάρη.
Σήερα, ένα μήνα μετά, φυσικά δε θυμάμαι τί έγραφα σε εκείνο το πρώτο απωλεσθέν post, εκτός του οτι είχε να κάνει με δώρα γεννεθλίων. Αντί λοιπόν άλλης εισαγωγής - to know us better και τα ρέστα - αποφάσισα να βάλω εδώ μία φωτογραφία του πιο κουλού δώρου που έλαβα και να δώσω πολλά φιλάκια σε όποιον τύχει να περάσει κι απο εδώ. Et voila: