THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

26 October 2006

Αηδής αοιδός πάρτ ενάμιση - Ζουν ανάμεσά μας

Σόρυ κιόλα, αλλά μπρόστα στο μεγαλείο του Πόλυ δε μπόρεσα να συγκρατηθώ. Οπότε πάρτε το πάρτ 1,5 καπάκι.
Ενάμιση, γιατί τούτον εδώ αηδή δεν τον λες ακριβώς - μάλλον για τη χαρά του κάθε πικραμένου μου κάνει περισσότερο.

Απορίες:

1. Πού τη βρίσκει αυτή την απίστευτη απόχρωση του κομοδινί και ποιός μπαρμπέρης - κατάλοιπο των 70ς του φορμάρει το μαλλί-κάσκα;

2. Απο πού βγαίνει το "Πόλυς"; Πολύκαρπος; Πολύβιος; Πολυδεύκης ίσως;

3. Ο Πόλυς είναι άραγε εν ζωή ή μας έχει αφήσει χρόνους απο τον καιρό που ο Δαλιανίδης γύριζε μιούζικαλ και η Καραγιάννη ήταν συλφίς;



Αηδής Αοιδός (μα καμία αιδώς???) πάρτ ουάν


ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΟΥΜΠΑΣ!!!
Χωρίς λοιπά περιττά σχόλια, ιδού τα θεσπέσια άσματα του νέου cd του Ζουμπά με τίτλο "Agalmatenio mou kormi", το οποίο μόλις κυκλοφόρησε και τιμάται 15 ευρώπουλα:

1. Αγαλματένιο μου κορμί (το ομώνυμον)
2. Στάζεις μέλι (σιγά μεγάλε, κολλήσαμε)
3. 48 περίστροφα (boom boom boom let's go back to my room)
4. Έχεις δυναμίτη με φυτίλι (ορθόν - τί να τον κάνει το δυναμίτη σκέτο;)
5. Σαν νυχτοπούλι (καλώς τον Batman)
6. Γυρνώ αλήτης (επίσης: "αλήτη μ' είπες μια βραδιά")
7. Θέλω ψύμ' εσέν να έχω ("ψυμ' "..... χμμμμ...............)
8. Πολίτισσα αλήτισα (ριμάρει επίσεις με τα: τουρκογύφτισσα, μακαρίτισα, συγύρισα)
9. Σε θέλω (μη με απειλείς εμένα παλιοζουμπά!)
10. Άσε με να λέω (λέγε ό,τι θες λέγε)
11. Είσαι όλες μου οι αισθήσεις (μήπως έχω παραισθήσεις;)
12. Φωτιά και νερό (πέτρα-ψαλίδι-μολύβι-χαρτί)
13. Αναστάτωσέ με (γιατί; τί σου 'χω κάνει;)
14. Σ' αγαπώ υστερικά (και δε θέλω δανεικά)

*Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους υπέροχους σχολιαστές (σλουρπ!) του ανυπέρβλητου Gelial (σλουρπ σλουρπ!), ευγενείς χορηγούς του ως άνω υλικού.

24 October 2006

Μαύρο στο Μαυρογιαλούρο / Η γιαγιά και οι εκλογές

Μετράμε δύο μέρες απο το τέλος αυτής της φαρσοκωμωδίας που αποκαλούν "δημοτικές εκλογές". Ο νέος μας δήμαρχος πόζαρε όλο χάρη στις κάμερες, έκανε τις γνωστές βαρετές δηλώσεις, αποθεώθηκε απο κάτι τελειωμένα κομματόσκυλα...

Και;

Και ακόμη η γειτονιά μου είναι τίγκα στα φέιγ βολάν, τις σκισμένες αφίσες με τις σκατόφατσες των υποψηφίων (ή υποψοφίων, κρίνοντας απο τις ηλικίες τους) και τα κατεστραμμένα πανώ που κρέμονται απο ένα ψωροσκοινάκι πάνω απο τα κεφάλια των πεζών και σε απόσταση αναπνοής απο τα καλώδια της ΔΕΗ. Κάθε μέρα, τουλάχιστον μία γιαγιά πατάει ανυποψίαστη με τα τακουνάκια της το ιλουστρασιόν χαρτί κάποιου προεκλογικού φυλλαδίου και συσφίγγει τις σχέσεις της με τα πλακάκια του πεζοδρομίου. Να βγει κάποιος χριστιανός (ή αλλόθρησκος, εκεί θα κολλήσουμε τώρα;) να μαζέψει όλη αυτή τη σαβούρα, ούτε λόγος!

Και η ταπηροκρανίαση συνεχίζεται: γιατί, αν υποθέσουμε πως η γριά τη σκαπουλάρει απο το φονικό φυλλάδιο του υποψόφιου, παρακάτω την περιμένουν ακόμη πιο σκληρές δοκιμασίες, που μπροστά τους ωχριά το Survivor και το Fear Factor μαζί. ΤΡΥΠΕΣ κυρίες και κύριοι! Πολλές , εκατομμύρια, άπειρες τρύπες, οι οποίες ανοίχτηκαν απο τον προηγούμενο δήμαρχο, σε μία απέλπιδη προσπάθεια να μας πείσει πως κακώς το είχαμε για αχαΐρευτο ρεμάλι, αυτό το άξιο πουρότεκνο της πόλης. Όχι κυρία μου, δεν έκανε την πόλη μας κεφαλογραβιέρα Αμφιλοχίας για να μας βασανίσει όσο ακόμη προλαβαίνει. Ο άνθρωπος είναι πρωτοπόρος: ποιά αθλητικά κέντρα, ποιά γυμναστήρια - εδώ μιλάμε το άτομο είναι χρόνια μπροστά!!! Σου λέει τώρα, σιγά μην τραβιέται η γραία στο γυμναστήριο. Θα τη γυμνάσω εγώ θέλει δε θέλει. Απ' όλα έχει ο μπαξές:
Άλμα εις μήκος; Αν δεν πηδήξεις κυρά μου πάνω απο την τάφρο - πρώην πεζοδρόμιο έξω απο το σπίτι σου, θα μείνεις κανα μήνα έγκλειστη.
Δρόμος μετ' εμποδίων; Σου 'χω απ' όλα τα καλούδια: πλάκες, πέτρες, σωλήνες, εργάτες - διαλέγετε και παίρνετε!
Τρέξιμο; Το φόρτε μας! Βγείτε εσείς στο δρόμο (αναγκαστικά, γιατί πεζοδρόμιο όπως σας είπα δεν υφίσταται) και θα φροντίσουν για τη γυμναστική σας λεωφορεία, ταξί, παπάκια για delivery και ό,τι άλλο τελοσπάντων κινείται στο δρόμο!!!

Κατόπιν όλων αυτών και επειδή έχω αρχίσει να πλησιάζω επικίνδυνα το ηλικιακό group της συμπαθούς τάξης των συνταξιούχων, λέω να αλλάξω δήμο όσο έχω ακόμη δυο ποδαράκια και τα ασορτί χεράκια, όλα στη θέση τους...

Καμία καλή πρόταση???


16 October 2006

ΤΣΑ! Να 'μαι κι εγώωωω!!!!

Σύντροφοι και συντρόφισσες, τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς!
Για εσάς που σας έλειψα έχω να δηλώσω πως, όχι, δε με απήγαγαν οι εξωγήινοι, δεν έπεσα σε λακούβα προεκλογικών έργων ούτε αποφάσισα να κλειστώ σε μοναστήρι - αν και αυτό το τελευταίο ακούγεται promising ως ιδέα...
Απλά ένας κεραυνός μου έκαψε το modem και με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να καταγγείλω και δημόσια τον κακό μας τον καιρό που Οκτώβρη μήνα βρέχει - μα πού ακούστηκε!!! - και καίει αναίσχυντα τα modem του κοσμάκη. Α, και μας αποκόπτει την επικοινωνία με τους υπόλοιπους πειραγμένους του κόσμου τούτου!
Και μιάς και μιλάμε για επικοινωνία (μα τί ωραία που το πλασάρισα η άτιμη!), ιδού άλλο ένα πολύ πολύ πετυχημένο κειμενάκι απο τα άδυτα του inbox περί επικοινωνίας - λεκτικής και μη - μεταξύ των δύο φύλων . Δεν ξέρω αν έχει κλόπιράιτ και μας μπαγλαρώσουν, καθώς επίσης δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάμματα. Πρόκειται πάντως για ένα αντιπροσωπευτικότατο στιγμιότυπο απο την πορεία μίας τυχαίας σχέσης που σίγουρα όλο και κάτι θα σας θυμίσει.
Εξηγούμεθα δια να μην παρεξηγούμεθα: Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ όλες τις γυναίκες υστερικές με την ανάλυση της οποιασδήποτε ασημαντότητας, ούτε βέβαια όλους τους άντρες αναίσθητα βόδια με IQ Άβερελ Ντάλτον, όπως η τύπισσα και ο τύπος της ιστορίας. Η υπερβολή αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνο (υποθέτω τώρα εγώ) στο να γελάσει λίγο το πικραμένο μας χειλάκι, λίγο προτού πέσουμε σε βαθύ προβληματισμό (χμμμ...).

Ας φανταστούμε, λοιπόν, ένα υποθετικό ζευγάρι.Τον Γιάννη και την Ελένη.
Γνωρίζονται τυχαία σε ένα πάρτυ και ο Γιάννης ζητά από την Ελένη να πάνε σινεμά. Αυτή δέχεται και τα περνάνε καλά.
Μερικές μέρες αργότερα βγαίνουν για φαΐ και πάλι περνούν καλά. Αρχίζουν να βλέπονται τακτικά και μετά από λίγο γίνονται ένα ωραίο ζευγάρι.
Και ένα βράδυ, ενώ ο Γιάννης πηγαίνει τηνΕλένη σπίτι της, μια σκέψη περνά από το μυαλό της και χωρίς να τοπολυσκεφτεί την εκφράζει φωναχτά:

- Καλά, έχεις καταλάβει ότι σήμερα κλείνουμε 6 μήνες;

Και κατόπιν, πέφτει σιγή στο αυτοκίνητο! Τόσο πυκνή σιγή που μπορείς να την κόψεις με το μαχαίρι!

Η Ελένη σκέφτεται:"Θεέ μου! Μήπως τον πείραξε που το είπα αυτό; Μήπως νιώθει περιορισμένοςαπό τη σχέση μας; Μήπως νομίζει ότι προσπαθώ να τον πιέσω σε κάποιο είδος υποχρέωσης που δεν θέλει; Ή δεν είναι σίγουρος;"

Ο Γιάννης σκέφτεται:"Πω-πω! Έξι μήνες!"

Και η Ελένη σκέφτεται:"Αλλά εδώ που τα λέμε, ούτε κι εγώ είμαι σίγουρη ότι θέλω ένα τέτοιο είδος σχέσης. Μερικές φορές θα ήθελα περισσότερο χώρο. Να μπορώ να σκεφτώ αν με ικανοποιεί η σχέση μας καθώς πηγαίνουμε σταθερά προς... Αλήθεια, που πηγαίνουμε; Θα συνεχίζουμε να βλεπόμαστε με αυτόν τον τρόπο; Μήπως εμφανίζεται η προοπτική του γάμου μπροστά; Με παιδιά; Μια ολόκληρη ζωή μαζί; Είμαι έτοιμη γι' αυτό το επίπεδο δέσμευσης; Τι ξέρω πραγματικά γιαυτόν τον άνθρωπο;"

Ο Γιάννης σκέφτεται:"...Χμμμ. Αυτό σημαίνει ότι ήτανννν.... χμμμμ... Φεβρουάριος όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε... Τότε που μόλις είχα πάρει το αυτοκίνητο από σέρβις... Χμμμ που σημαίνει... Για στάσου να δω τα χιλιόμετρα. Φτου! Γαμώτο! Ξέχασα την αλλαγή λαδιών!"

Η Ελένη σκέφτεται:"Ωχ! Είναι ταραγμένος! Φαίνεται στο πρόσωπό του. Για ποιόν λόγο όμως ταράχτηκε; Μήπως τα βλέπω όλα λάθος; Μήπως θέλει περισσότερο δέσιμο η σχέσημας; Μήπως κατάλαβε πριν από εμένα ότι εγώ έχω επιφυλάξεις; Να δεις που αυτό είναι! Γι' αυτό δεν λέει τίποτε. Φοβάται ότι θα τον απορρίψω."

[Σύντομο διάλειμμα στην ιστορία
Η φιλοσοφία της Αγάπης: Αν αγαπάς κάτι, άστο ελεύθερο. Αν επιστρέψει, θα είναι δικό σου για πάντα. Αν δεν επιστρέψει, δεν ήταν ποτέ δικό σου.
Αλλά...
Αν κάθεται στο σαλόνι σου, χρησιμοποιεί το τηλεκοντρόλ σου, ανακατώνει τα πράγματά σου, τρώει το φαγητό σου, μιλάει στο τηλέφωνό σου, δανείζεται το αυτοκίνητό σου, παίρνει τα λεφτά σου και δε φαίνεται να συνειδητοποιεί πως το έχεις αφήσει ελεύθερο, τότε... προφανώς είτε το έχεις παντρευτεί είτε το έχεις γεννήσει.]

Εν τω μεταξύ, ο Γιάννης σκέφτεται:"Αλλά αυτήν την φορά θα το κοιτάξουν το σασμάν! Όχι σαν την άλλη φορά...Δήθεν το κρύο και μαλακίες! Τι κρύο; Με 25 βαθμούς; Πλήρωσα μια περιουσίακαι μου βγαίνει το χέρι να βάλω μια ταχύτητα!"

Η Ελένη σκέφτεται:"Έχει θυμώσει! Και δεν τον κατηγορώ. Στη θέση του κι εγώ θα ήμουν θυμωμένη... Νιώθω τόσο ένοχη, αλλά δεν φταίω που νιώθω έτσι... Απλά δεν είμαι σίγουρη..."

Ο Γιάννης συνεχίζει:"Καλά, έτσι και μου πουν τίποτε ότι δεν καλύπτεται από την εγγύηση θα γίνει χαμός! Αυτό θα πουν τα καθίκια, το ξέρω!"

Και η Ελένη:"Ίσως είμαι τελειομανής... Να περιμένω τον ιππότη με το άσπρο άλογο, τη στιγμή που είμαι δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο που με φροντίζει και νοιάζεται για 'μένα και που χαίρομαι κάθε στιγμή που είμαι μαζί του. Και τώρα υποφέρει επειδή είμαι εγωίστρια! Επειδή κάνω σαν κοριτσάκι που έχει διαβάσει ένα σωρό ρομάντζα.."

Ο Γιάννης:"Εγγύηση! Θα τους πω να πάρουν την εγγύηση και να την χώσουν εκεί που ξέρουν!"

- Αγάπη μου, λέει η Ελένη
- Τι είναι; Απαντά ο Γιάννης
- Σε παρακαλώ... Μην βασανίζεις το εαυτό σου, λέει με μάτια γεμάτα δάκρυα."Ίσως δεν θα έπρεπε... Νιώθω τόσο... (και την παίρνουν τα κλάματα...)
- Μα τι έπαθες;
- Είμαι τόσο χαζή! Το ξέρω ότι δεν υπάρχει ούτε ιππότης, ούτε άλογο!
- Δεν υπάρχει άλογο;
- Νομίζεις ότι είμαι χαζή έτσι;
- Όχι βέβαια! Απαντά ο Γιάννης, ανακουφισμένος που ξέρει επιτέλους μια σωστή απάντηση!
- Να μωρέ! Απλά... ξέρεις... χρειάζομαι λίγο περισσότερο χρόνο...

Κατόπιν, ακολουθεί μια σιγή 15 δευτερολέπτων που ο Γιάννης προσπαθεί να βρει κάτι"ασφαλές" να πει. Και τελικά λέει:

-...ΟΚ!

Η γυναίκα, πολύ συγκινημένη του πιάνει το χέρι και λέει:

- Αγάπη μου... Πραγματικά νιώθεις έτσι;
- Πώς έτσι;
- Έτσι, σχετικά με τον χρόνο.
- Μα ναι, φυσικά!

Η Ελένη γυρνά και τον κοιτά βαθιά στα μάτια, προκαλώντας την ανησυχία του Γιάννη για το τι μπορεί τώρα να ξεστομίσει, ιδιαίτερα αν έχει σχέση με άλογο. Στο τέλος λέει:

- Σε ευχαριστώ αγάπη μου!
- Κι εγώ σε ευχαριστώ αγάπη μου, λέει ο Γιάννης με ιδιαίτερη σιγουριά.

Στο τέλος την αφήνει στο σπίτι της και εκείνη ξαπλώνει στο κρεβάτι, αισθανόμενη σαν μια μαρτυρική φιγούρα, εντελώς μπερδεμένη, κλαίει μέχρι το πρωί.
Ο Γιάννης γυρνά σπίτι του και παίρνοντας μια πίτσα, βλέπει στην τηλεόραση μια ταινία που έτυχε να δείχνει.
Μια μικρή φωνούλα όμως μέσα του του λέει ότι κάτι σημαντικό παίχτηκε στο αυτοκίνητο αλλά είναι σίγουρος ότι δεν μπορεί να καταλάβει τι, οπότε και σταματά την προσπάθεια.
Την άλλη μέρα, η Ελένη βγαίνει με τις φίλες της και κουβεντιάζουν την υπόθεση περίπου για έξι ώρες. Με αφάνταστη ακρίβεια, θα αναλύσουν όλα όσα ειπώθηκαν, μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, από όλες τις πιθανές οπτικές γωνίες. Θα συνεχίσουν να το συζητούν ξανά και ξανά, χωρίς ποτέ να φτάσουν σε οριστικά συμπεράσματα, αλλά ταυτόχρονα και χωρίς να το βαριούνται.

Από την άλλη μεριά, ο Γιάννης, καθώς θα παίζει μπιλιάρδο με ένα φιλαράκι του, μια στιγμή πριν να κάνει το σπάσιμο, θα σταματήσει και θα του πει:
- Να σε ρωτήσω κάτι ρε Κώστα; Μήπως η Ελένη είχε ποτέ άλογο;