tag:blogger.com,1999:blog-296562372024-03-13T13:24:57.852+02:00mal du departΟ,τι του φανει
του ΛωλοστεφανηEffiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.comBlogger99125tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-71765752262109403592008-07-17T11:53:00.007+03:002008-07-18T10:21:54.366+03:00Αχταρμά<div><div><div><div><div><div><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus1/cyp_res241.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus1/cyp_res241.jpg" border="0" /></a> <span style="color:#ff6600;">Ακόμα εδώ είστε εσείς;<br /><br />Γιατί παρακαλώ;<br /><br />Γιατί δεν είστε σε ειδυλλιακή παραλία ρομαντικού νησιού αγκαλιά με το αμόρε;<br /><br />Εγώ πάντως εκεί θα ήθελα να ήμουν -if i had a choice. </span><br /><br /><br /><div></div><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus1/cyprus001.jpg" border="0" /><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Κατ' αρχάς να πω ευχαριστώ στις stilvi και me για τις προσκλήσεις (τα 7+1 πράγματα που σε σημάδεψαν το 2007 και εμμονές). Κορίτσα δεν σας αγνόησα, απλώς είχα διάφορα ντράβαλα προσωπικής φύσεως τον τελευταίο καιρό. Δε μου έλειπε ο χρόνος, αλλά δεν είχα και καμία διάθεση. Και θα 'βγαινε ένα μάτσο μπούρδες. Δε λέει.<br /><br />(Η αλήθεια είναι πάντως οτι τις μισές εμμονές τις είχα γράψει, μετά τις άφησα στο μούσκιο και τώρα δε θυμάμαι τι σκατά ήθελα να πω...)<br /></span><br /><a href="http://s233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus1/?action=view&current=cyp_res093.jpg" target="_blank"></a><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus1/cyp_res093.jpg" border="0" /><br /><span style="color:#ff6600;">Άσε δε που μ' έφαγε και το ρημάδι το facebook. Φοβερό πράγμα αυτή η βλακειούλα ρε παιδί μου, κολλάς και ξεκολλημό δεν έχεις! Κι ενώ συνειδητοποιείς οτι πρόκειται για το απόλυτο χάσιμο χρόνου, εσύ εκεί: poking και ξερό παξιμάδι. Κατάντια από τη μία, από την άλλη βέβαια βρήκα κάτι συμμαθητές που είχα να δω 10+ χρόνια, τη φίλη μου την Αλεξ που είχε ξενιτευτεί στις Αμερικές και πέρναγε γαμάτα με την καλοπληρωμένη δουλίτσα της, τα γκομενάκια της και το σπιτάκι της με θέα τους ουρανοξύστες, αλλά πρόσφατα αποφάσισε οτι τελικά δεν τη σηκώνει το κλίμα της Νέας Υόρκης, οπότε τα μάζεψε και γύρισε στην Ψωροκώσταινα και τώρα λιάζεται κάτω απ' τον greek sun της Μυκόνου... Και τον Αντώναρο με τ' όνομα βεβαίως! Τον οποίο δεν τον ήξερα (και εξακολουθώ να μην τον ξέρω), αλλά ένα ωραίο πρωινό μου έστειλε friend request (κοριτσάκιιιιι θέλεις να γίνουμε φίλοιιιιιι;), έσπασα το ωραίο μου κεφάλι να θυμηθώ που το ξέρω εγώ αυτό το όνομα (το ακούς το αλτσχάιμερ που χτυπά την πόρτα; τοκ τοκ), τελικά θυμήθηκα οτι είναι αυτός ο τύπος με το γαμάτο βλόγι που τη στήνει με τη φωτογραφική πέριξ της πλατείας συντάγματος και τραβάει όποιο θηλυκό περάσει σε ακτίνα 5χλμ. Και αφού γίναμε και-καλά φιλαράκια και χάζευα κατά φάσεις τις ωραίες του φωτο, κάποια στιγμή συνειδητοποιώ οτι δεν τον έχω πλέον στη λίστα με τους φίλους μου! Oh well, δε γαμείς, το βλόγι του παραμένει γαμάτο (πρέπει να μπει κι αυτός στο blogroll στα δεξά, μαζί με την me, τις stilvi και sanity loss era (που δεν έχω πιο to the point ψευδώνυμο!) και τη φρέσκια (ημέρας) νέα μου ανακάλυψη </span><a href="http://solocariera.blogspot.com/"><span style="color:#ff6600;">solo cariera </span></a><span style="color:#ff6600;">).<br /></span><br /><a href="http://s233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus1/?action=view&current=cyp_res149.jpg" target="_blank"></a><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus1/cyp_res149.jpg" border="0" /><br /><span style="color:#ff6600;">Το 'χει κατάρα πάντως αυτη η λίστα φίλων στο facebook να μη σταθεροποιείται με τιποτα. Κόσμος πάει κι έρχεται. Τυπικό δείγμα ο γερμανοtheoς, ο οποίος μπήκε μία, δε γούσταρε, σβήστηκε, μετά ξαναμπήκε (είναι κι αυτός του χρυσόψαρου φαίνεται, θα ξέχασε τι ήταν αυτό που τον είχε χαλάσει την πρώτη φορά), μετά ξανασβήστηκε, μετά μπήκα στο βλόγι του μπας και καταλάβω τι παίζει (ίντριγκα; δολοπλοκία;) κι έφαγα πόρτα (γιατί λέει η πρόσβαση επιτρέπεται μόνο σε όσους έχουν κάποιο invite)!!! Αυτά παθαίνει όποιος είναι περίεργος... Κάτι μέρες μετά προσπάθησα ξανά, όλα φυσιολογικά αυτή τη φορά, μόνο που βρήκα ποστάκιον ηρωικόν και πένθιμον με το οποίο ο theoς αφήνει γειά στις όμορφες και κλείνει ραντεβού για Σεπτέμβρη (ή για όποτε του περάσουν οι κλειστές του τελοσπάντων). Να είσαι καλά βρε παιδί, ελπίζω ο λόγος που κατέβασες ρολά να είναι διακοπούλες σε extended version και όχι κάτι σοβαρό.<br /></span><br /><a href="http://s233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus1/?action=view&current=cyp_res164.jpg" target="_blank"></a><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus1/cyp_res164.jpg" border="0" /><br /><span style="color:#ff6600;">Κατά τα άλλα, στον blogόκοσμο συνέβησαν συνταρρακτικά γεγονότα: η nobody άφησε την ωραίαν Τσίπρον με τις ωραίες θάλασσες (μπουυυυχουχουυυυυ -μπαϊδεγουέι οι φωτό που βλέπετε εδώ είναι από ταξίδι στην Τσίπρον, ξανα-μπουυυυχουχουυυυυ) και μετανάστευσε εις τας Αγγλίας. Από νησί σε νησί δηλαδή, μια χαρά το βρίσκω. Καλή τύχη καλή μου με την έρευνα και γενικώς! Ο yoreekas, πάλι, παντρεύτηκε την *Αθηνά* του (να ζήσετε, να ζήσετε) ΚΑΙ θα γίνει και μπαμπάς (να σας ζήσει, να σας ζήσει), ενώ στης δρακούνας τον οντά σφάζονται παλικάρια για λόγους που ομολογώ δεν έχω κατανοήσει απόλυτα (και κυπριακά και greeklish, ποοοοοολύ υψηλός βαθμός δυσκολίας), όποιος βγάλει άκρη ας μου εξηγήσει κι εμένα της άσχετης.<br /></span><br /><a href="http://s233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus2/?action=view&current=cyp_res406.jpg" target="_blank"></a><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus2/cyp_res406.jpg" border="0" /><br /><span style="color:#ff6600;">Τι άλλα, τι άλλα... Α το wedding season καλά κρατεί κι όσοι ελπίζαμε να τη γλιτώσουμε φέτος λόγω δίσεκτου ας προσέχαμε. Γιατί ο Έλλην αγαπούλα, όταν αποφασίσει να βάλει κουλούρα, δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά. Αντιλαβού; Στήσου τώρα στην ουρά για τη χαιρετούρα, γιατί μόνο αυτό πρόλαβες από το ρομαντικό γάμο σε απομονωμένο ξωκλήσι (αφού σου πήρε μία ώρα να βρεις το ρημάδι το απομονωμένο που δεν υπήρχε σε κανένα χάρτη, navigator κλπ κι άλλη μία να βρεις να παρκάρεις, γιατί τα απομονωμένα ρομαντικά ξωκλήσια έχουν πρόβλεψη για 20 καλεσμένους κι όχι για 200)...<br /></span><br /><a href="http://s233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus2/?action=view&current=cyp_res457.jpg" target="_blank"></a><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus2/cyp_res457.jpg" border="0" /><br /><span style="color:#ff6600;">Επίσης θέλω να καταγγείλω οτι το R την κάνει σιγά-σιγά από το πληκτρολόγιο του laptop (έχει ξεκολλήσει και χάσκει), ενώ το G θέλει σφυρί και καλέμι για να πατηθεί. Αυτά για να εκτιμήσετε τις αντίξοες συνθήκες εργασίας μου (και για βαρέα-ανθυγιεινά ούτε λόγος).<br /><br /></span><a href="http://s233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus2/?action=view&current=cyp_res480.jpg" target="_blank"></a><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/Cyprus2/cyp_res480.jpg" border="0" /><br /><span style="color:#ff6600;">Τελευταίον και σημαντικότατον: Κύριε Φωτίου μου, που μου αφήσατε ένα ειρωνικό και ψιλο-κακιασμένο σχόλιο πριν δε-θυμάμαι-πόσο καιρό, αν κατάλαβα καλά προφανώς υπαινίσσεστε οτι κάποια στιγμή αναφέρθηκα αρνητικά στο πρόσωπό σας. Δεν το θυμάμαι, αλλά επειδή σήμερα είναι παρασκευή και είμαι στις καλές μου (κι έχω κι αυτή τη μνήμη του χρυσόψαρου που λέγαμε), θα το δεχθώ. Σίγουρα πάντως δεν είχα καμία πρόθεση να σας θίξω, εφόσον ούτε σας ξέρω, ούτε έχω και καμία διάθεση να σας μάθω. Και για να δείτε τι ανώτερος άνθρωπος είμαι, σας αφιερώνω το ακόλουθο βιντεάκι του Χρήστου Γαλανού με τίτλο "ανφάν γκατέ" -κι ελπίζω να μη μου 'ρθει και κανένα ζοχαδιασμένο σχόλιο του Γαλανού, δεν θα το αντέξω!!!</span><br /><br /><br /><object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/tPrYKHAtgDc&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><br /><br /><br /><embed src="http://www.youtube.com/v/tPrYKHAtgDc&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object></div></div></div></div></div></div></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-44306274713321797492008-04-06T09:31:00.003+03:002008-12-09T08:51:44.677+02:00Τσα!<strong><span style="color:#ff0000;">Να 'μαι κι εγώωωω!!!!!!</span></strong><br /><p align="left"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5186016648840134834" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCvCRrp7K3oQY9rJe0_-W-2tEl8gmJ3A23dgj66aW6Qkhfk7QTlP45bbJTtG4Q0VufGb4UozoRnNRZUhhzK2IZib3MLGZdzKp9EyHkYjIlJLyy5z74rXEu_OEW-IwdGM3Om8WOQg/s320/untitled.bmp" border="0" /></p><strong><span style="color:#ff0000;">Ευτυχίες και Ευτύχιοι, χρόνια μας πολλά και καλά!<br /></span></strong>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-37623860462001270062007-12-18T12:46:00.000+02:002007-12-18T13:57:58.987+02:00Ποιός την πόρτα μου χτυπά;<span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Χρήσιμο πράγμα τελικά ο ρουφιανο-tracker.</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Σου λέει ποιός σε διαβάζει.</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Υποτίθεται.</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Γιατί στην ουσία σου δίνει μια λίστα με ένα σωρό ακατάληπτα νουμεράκια.</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Κι άντε βγάλε άκρη.</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Η μόνη χρήσιμη πληροφορία τιτλοφορείται search engine wars.</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Σεταντίρ, οι γκαντέμηδες που έπεσαν πάνω σου ψάχνοντας για κάτι εντελώς διαφορετικό.</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Ιδού μερικοί τελευταίας εσοδείας:</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"></span><br /><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Οι φιλομαθείς</span></strong><br /><ul><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Lower</em> (Τακτικός μας πελάτης. Ο διακαής του πόθος για μάθηση σκουντουφλάει σε ένα ποστ για την Ελεονώρα Μελέτη. Ευχόμεθα ολοψύχως: Καλή επιτυχία!)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Οι ταξιδιάρηδες</span></strong></p><ul><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Αξιοθέατα Δανία</em> (ΟΚ, αυτός κάτι ψιλοχρήσιμο βρήκε. Ευχόμεθα ολοψύχως: Καλό ταξίδι! Και μην ξεχάσετε να προσκυνήσετε στο τσιμπουκομάγαζο!)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Οι πεινασμένοι</span></strong></p><ul><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Creta farm</em> (Να ψάχνεις σαλάμια και να βρίσκεις κρητικούς γάμους -πίκρα... Ευχόμεθα ολοψύχως: Καλή όρεξη!)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Οι γκαζιάρηδες</span></strong></p><ul><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Super car</em> (Μάλλον όταν ψάχνατε για super car δεν είχατε στο μυαλό σας ένα ζωγραφισμένο σαράβαλο στα Πετράλωνα ε; Προσοχή με τα cars πάντως -super ή όχι-, για να μην καταλήξετε να ψάχνετε για...)</span></span></li><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Δήλωση ατυχήματος</em> (Είδατε που σας τα 'λεγα; Ευχόμεθα ολοψύχως: Καλά ξεμπερδέματα!)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Οι απάρτου</span></strong></p><ul><li><em><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Free ερασιτεχνικό πορνό</span></em></li><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Μαγιό τόπλες</em> (Εντελώς εκτός θέματος αμφότεροι. Ο πρώτος ειδικά είναι και τζαμπατζής... Δεν τους λυπάμαι: τίγκα τα ιντερνέτια στην τσόντα, όλο και κάτι θα βρήκαν. Ευχόμεθα ολοψύχως: Να πάτε να γαμηθείτε -και σύντομα!)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Τα info τζάνκια</span></strong></p><ul><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Stella Awards</em> (Μια χαρά σας βρίσκω. Ευχόμεθα ολοψύχως: Καλό Πάσχα!)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Οι κακόγουστοι</span></strong></p><ul><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Σπαλιάρας</em> (Που πας παλικάρι να κάνεις καριέρα με τέτοιο όνομα; Ευχόμεθα ολοψύχως: Καλές σπαλιάρες!)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Το φαν κλαμπ του Στάθη Ψάλτη</span></strong></p><ul><li><em><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Αρέσω και κυκλοφορώ</span></em></li><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Κλασική περίπτωση βλάβης</em> (Μπορεί στις συγκεκριμένες να μην παίζει Ψάλτης -δεν παίρνω κι όρκο- αλλά δε μπορεί, θα γουστάρουν και Ψάλτη. Ευχόμεθα ολοψύχως: Καλή διασκέδαση στο επόμενο '80s revival party της disco Boom Boom!)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Οι ευγενικοί</span></strong></p><ul><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Με λένε Αλέξη</em> (Χαρήκαμε για τη γνωριμία.)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Οι κουλτουριάρηδες</span></strong></p><ul><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Πολυσημία</em> (Α να χαθείτε, με συγκινήσατε πρωι πρωι... Από το πανεπιστήμιο είχα να την ακούσω αυτή τη λέξη. Δεν καταλαβαίνω γιατί βρεθήκατε εδώ, εξάλλου δεν είμαστε καθόλου του επιπέδου σας. Ευχόμεθα ολοψύχως: Καλά μυαλά!)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Του γιατρού</span></strong></p><ul><li><em><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Βλεφαροπλαστική</span></em></li><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Γκουχ</em> (Χρησιμοποίησα εγώ ποτέ τη λέξη "βλεφαροπλαστική"; Και επίσης, εσείς ο δεύτερος τι ακριβώς περιμένατε να βρείτε με το "γκουχ"; Απορίαι ψάλτου γκουχ... Ευχόμεθα ολοψύχως: Περαστικά!)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">BLR</span></strong></p><ul><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Φωτογραφίες από θανατ%C</em> (Έτσι όπως το βλέπεις. Τι ψάχνει ο άνθρωπος, ο Θεός κι η ψυχή του... Δυσοίωνο δείχνει. Ευχόμεθα ολοψύχως: Καλά σαράντα!)</span></span></li></ul><p><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">And the winner is...</span></strong></p><ul><li><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><em>Mal du depart</em> (Γειά σου Άλεξ! Μόλις βρω το τραγούδι, σου το στέλνω σούμπιτο. Έτσι κάνει βρε ο κόσμος ο καλός: στέλνει κι ένα μέηλ να γνωριστούμε! Ευχόμεθα ολοψύχως: Καλημέρες!)</span></span></li></ul><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"> </span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"> </span>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-19287030622580394682007-12-06T09:56:00.000+02:002007-12-06T10:21:44.731+02:00All I want for Christmas<div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#cc0000;"><strong>Dear Santa,</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#cc0000;"><strong>τα λόγια είναι περιττά: ήμουν το πρότυπο του καλού παιδιού όλο το χρόνο, οπότε δικαιωματικά μου αξίζει να περάσω τα πιο σούπερ ντούπερ Χριστούγεννα έβερ. Ήτοι, αγκαλιά με το τεκνό ξαπλωμένοι στην κουρελού δίπλα στο τζάκι, να φοράει κόκκινο σκουφάκι και να με ταϊζει τρυφερά προσούτο στο στόμα όταν θα κάνουμε διάλειμμα από πιο ενδιαφέρουσες δραστηριότητες (δε μπαίνω σε λεπτομέρειες -άγιος είσαι, μη σε κολάσω μέρες που 'ναι). Δε χρειάζεται να μου τον τυλίξεις, θα τον μασήσω επιτόπου. Βασικά, ακόμη κι αν μου τον στείλεις με αμφίεση όπως αυτή της τελευταίας φωτογραφίας (μωβ-πράσινο σωβρακομαγιό και πορτοκαλιά σαγιονάρα), δεν θα παραπονεθώ. Είμαι ανώτερος άνθρωπος εγώ -ποσώς με ενδιαφέρει τι φοράει, αρκεί να είναι πρόθυμος να το βγάλει...</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#cc0000;"><strong>Βέβαια, αν υποθέσουμε οτι είναι Ιταλός, το πιθανότερο είναι να κοπροσκυλιάζει, να παίρνεται δεξιά κι αριστερά, να έχει ως πρότυπο γκόμενας-για-σπίτι τη mama του και να φτύνει τη συμβία για να δει μπάλα. Αλλά δε βαριέσαι -a girl can dream, σωστά;</strong></span></div><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno1.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno1.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno2.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno2.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno3.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno3.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><div><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno4.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno4.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><div><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno5.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno5.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><div><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno6.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/tekno6.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><div></div></div></div></div></div></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-2232384745714779172007-11-26T10:50:00.000+02:002007-11-26T14:15:21.587+02:00Κοπεγχάγη<div align="justify"><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0617.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0617.jpg" border="0" /></a><br /><span style="color:#ff0000;"><span style="font-family:verdana;"><strong>Έχω πολλά χρόνια να ταξιδέψω εκτός συνόρων.<br />Και πολύ μου 'χει λείψει...<br />Επειδή όμως δεν προβλέπονται ταξιδάκια στο άμεσο μέλλον, παρηγοριέμαι χαζεύοντας φωτογραφίες ταξιδιάρηδων φίλων.<br />Ένας απ' αυτούς γύρισε τις προάλλες από τη Δανία με άφθονο υλικό και μάλιστα μου έδωσε την άδεια να το βάλω εδώ, μαζί με τις απαραίτητες τουριστικές πληροφορίες. ΓΙΟΥΠΙΙΙ!!!<br />Για πάμε λοιπόν:</strong></span><br /><br /></span><span style="font-family:verdana;"><strong><span style="color:#ff0000;">Οι Δανοί είναι, λέει, άνθρωποι εύχαρεις, χαμογελαστοί και φιλόξενοι. Το πιστεύω, γιατί έτσι είναι οι περισσότεροι Σκανδιναβοί (παρά τις φήμες που τους θέλουν καταθλιπτικούς και μουντρούχους). Προσωπικά τις πάω πολύ αυτές τις υπερ-βόρειες χώρες, οπότε μην περιμένεις αντικειμενικότητα - τα βλέπω όλα σούπερ!!!<br /><br />Επιπλέον - κι εδώ μπαίνουμε στο ζουμί της υπόθεσης - είναι και γκομενο-παιχνιδιάρηδες, κάτι που, απ' όσο ξέρω, δεν ισχύει για άλλους Σκανδιναβούς (οι Σουηδοί π.χ. είναι εξαιρετικά ντροπαλοί και αδέξιοι στο γκομενίζειν, σύμφωνα με αξιόπιστες [γκουχουγκουχου] μαρτυρίες).<br /><br />Επίσης, τρέφουν προφανώς μεγάλη εκτίμηση για τις πίπες. Εσύ στο βάθος που χαμογελάς πλατιά και πονηρά, είσαι σε εντελώς λάθος δρόμο: τις πίπες, λέγω, τις ξύλινες, τις καπνιστικές. Πώς λέμε <em>Ο γέρος και το τσιμπούκι</em>; Αυτό! Και για του λόγου το αληθές: </span></strong></span><br /><br /><br /><br /><div align="center"><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0505.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0505.jpg" border="0" /></a><span style="color:#ff0000;"><span style="font-size:78%;"><span style="font-family:verdana;"><strong> </strong><strong>Το πιπομάγαζο</strong> <strong>του τρόμου</strong><br /></span></span></span></div><br /><br /><div align="justify"><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Όταν δε ρουφάνε τις πίπες τους, οι Δανοί αρέσκονται να μασουλάνε καραμελωμένες μάντολες, τις οποίες αγοράζουν από εύχαρεις και χαμογελαστούς πλανόδιους μαντολάδες (κατά το "καστανάδες"). Προφανώς το εν λόγω ξηροκάρπι τους βοηθά να αντιμετωπίσουν το ψ*λ*κρυο. (Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι τρόποι αντιμετώπισης του ψ*λ*κρυου, που απαιτούν τη συμμετοχή του ίδιου του εύχαρι μαντολά ή όποιου άλλου συμπατριώτη του - περί ορέξεως, λουκανικόπιτα. Αλλά ας μην ξεφεύγουμε.)<br /></strong></span><br /><br /></div><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0511.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0511.jpg" border="0" /><span style="font-size:78%;"><span style="font-family:verdana;"></span></span></a></div><br /><p align="center"><span style="font-size:78%;"><span style="font-family:verdana;"><strong><span style="color:#ff0000;">Όχι-και-τόσο-Δανοί πωλητές μάντολας</span></strong></span><br /></span><br /></p><br /><p align="center"><br /></p><br /><p align="justify"><span style="font-size:85%;"><span style="font-family:verdana;font-size:100%;color:#ff0000;"><strong>Άλλο δανέζικο βίτσιο, τα μυστήρια γλυπτά. Κανείς δεν είναι βέβαιος για το τι ακριβώς απεικονίζουν, είναι πάντως χαριτωμένα. Προφανώς οι Κοπεγχαγιανοί (???), που τα προσπερνούν σε καθημερινή βάση, ούτε που τους δίνουν σημασία. Οι τουρίστες πάλι εκστασιάζονται.</strong></span> </span><br /><br /></p><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0599.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0599.jpg" border="0" /></a><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0451.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0451.jpg" border="0" /></a><br /><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0521.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0521.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><p><strong><span style="color:#ff0000;"></span></strong></p><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Υπάρχουν βέβαια και τα πιο κλασικά αξιοθέατα, όπως η Μικρή Γοργόνα, το εθνικό σύμβολο των Δανών. Την οποία Μικρή Γοργόνα το Σεπτέμβριο του 2003 κάποιοι τη γκρέμισαν από το βράχο της και την πέταξαν στη θάλασσα. Και δεν ήταν το πρώτο περιστατικό βανδαλισμού: το 1998, κάποιοι πιο βάρβαροι αποκεφάλισαν το άγαλμα και πήραν μαζί τους το κεφάλι, το οποίο αργότερα επέστρεψαν στα γραφεία τοπικού τηλεοπτικού σταθμού. Τόσο καλά...</strong></span><br /><br /><div align="center"><br /><br /><br /></div><br /><br /><p><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0637.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0637.jpg" border="0" /><strong><span style="color:#ff0000;"><span style="font-family:verdana;"></span></span></strong></a></p><br /><br /><p align="center"><strong><span style="color:#ff0000;"><span style="font-family:verdana;font-size:78%;">Αυτή η φωτογραφία ίσως δεν είναι και η καλύτερη από τεχνικής άποψης. Μ' αρέσει όμως που είναι σκοτεινή...</span></span><br /></strong><br /><br /></p><br /><br /><p align="center"><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0647.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0647.jpg" border="0" /></a><br /><span style="font-size:78%;"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Να και μία πιο ευκρινής</span></strong></span><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><br /></span><br /></p><br /><br /><p><br /><span style="font-family:verdana;"><strong><span style="color:#ff0000;">Από αρχιτεκτονικής άποψης, η Κοπεγχάγη δείχνει να είναι η χαρά του παιδιού: πολύχρωμα κτήρια, goth, πύργοι και η περίφημη Christiania (που απογοήτευσε τον φίλο μου, γιατί περίμενε λέει να δει άτομα συγκεκριμένης ιδεολογίας, και αντ' αυτού βρήκε τον παράδεισο του μπάφου!):</span></strong><br /></span></p><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0600.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0600.jpg" border="0" /></a><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0510.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0510.jpg" border="0" /></a><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0515.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0515.jpg" border="0" /></a><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/DSC05456.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/DSC05456.jpg" border="0" /></a><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0497.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0497.jpg" border="0" /></a><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0498.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0498.jpg" border="0" /></a><br /><p align="center"><span style="font-family:verdana;font-size:78%;color:#ff0000;"><strong>Tivoli. Ο φίλος που μου έδωσε τις φωτογραφίες το περιγράφει ως εξής: "Theme park, κάτι σαν το Ζάππειο αλλά πιο ωραίο" - άντε βγάλε άκρη...</strong></span><br /><br /></p><br /><br /><p></p><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0602.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0602.jpg" border="0" /></a><br /><p align="center"><strong><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><span style="font-size:78%;">Christiania. Παρδαλή όπως όλα τα άλλα κτήρια, με ωραίο graffiti-τοιχογραφία.</span><br /></span></span></strong><br /><br /></p><br /><div align="center"><br /></div><br /><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Last but not least, υπέροχα βουκολικά τοπία του βουνού και του λόγγου (βασικά του δάσους και της θάλασσας, γιατί από βουνά η Δανία υστερεί) για χαλάρωση. Απαραίτητη μουσική υπόκρουση το διαχρονικό σουξέ "τσοπανάκος ήμανε, προβατάκια έβοσκα" (γκλαν γκλαν-κουδούνες στο background).</strong></span></p><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0677.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0677.jpg" border="0" /></a><br /><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0671.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0671.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div align="center"></div><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0568.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0568.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><div align="center"><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0660.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0660.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Και οι απαραίτητες λήψεις-με-άποψη του μάστορα:</strong></span></p><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0529.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0529.jpg" border="0" /></a><br /><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/PICT5394.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/PICT5394.jpg" border="0" /></a><br /><br /><p align="justify"></p><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0545.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0545.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><p align="justify"></p><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0543.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0543.jpg" border="0" /></a><br /><br /><a href="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0550.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://i233.photobucket.com/albums/ee161/maldudepart/IMG_0550.jpg" border="0" /></a></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-71604899056810997082007-11-21T10:47:00.000+02:002007-12-06T10:21:57.975+02:00Stella Awards<div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#cc0000;"><em>Κάποτε, ο γκούγκλης έστελνε σε τούτο εδώ το μπλόγκι κάποιον κακομοίρη που έψαχνε μετά μανίας "δουλειές για κονόμα"! Μόλις μου ήρθε το παρακάτω mail, σκέφτηκα να κάνω κάτι για την περίπτωσή του. Θα πρέπει βέβαια να μετακομίσει στις Αμερικές, αλλά μιλάμε για χοντρή κονόμα - μάλλον αξίζει τον κόπο:</em></span></div><div align="justify"> </div><div align="justify"><span style="color:#cc0000;"></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#cc0000;"><strong><br /><br />"Τα βραβεία Stella πήραν το όνομά τους από την 81χρονη Stella Liebeck, η οποία έχυσε ζεστό καφέ πάνω της και κίνησε αγωγή στα McDonalds - την οποία φυσικά και κέρδισε! Η υπόθεση ενέπνευσε την δημιουργία των Stella Awards για τις πιο γελοίες και εξωφρενικές αγωγές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το iMan παρουσιάζει τους (όχι και τόσο ηλίθιους τελικά) νικητές τις χρονιάς:<br /> <br /> 5η Θέση: H Kathleen Robertson από Austin κέρδισε $80,000 κινώντας αγωγή σε ένα κατάστημα επίπλων, αφού στραμπούλιξε τον αστράγαλο της στο κατάστημα. Η κα. Robertson έπεσε κάτω όταν σκόνταψε πάνω σε ένα μικρό παιδί. Φυσικά οι ιδιοκτήτες έμεινα έκπληκτοι όταν καλέστηκαν να πληρώσουν, αφού το άτακτο παιδί ήταν γιος της κύριας!<br /> <br /> 5η Θέση (Ισοπαλία): Ο 19χρονος Carl Truman από Los Angeles κέρδισε $74,000 και ιατρικά έξοδα, όταν ο γείτονας του πέρασε με το αυτοκίνητο του πάνω απ το χέρι του. Φυσικά ο Truman δεν πρόσεξε ότι ήταν κάποιος μέσα στο αυτοκίνητο την ώρα που προσπαθούσε να κλέψει τις ζάντες από τους τροχούς...<br /> <br /> 5η Θέση (Ισοπαλία 2): Ο Terrence Dickson από την Pennsylvania έφευγε από το σπίτι που είχε κλέψει μέσα από το γκαράζ. Δεν κατάφερε όμως να βγει έξω, καθώς η αυτόματη πόρτα του γκαράζ είχε χαλάσει, ενώ δεν μπορούσε να μπει πίσω στο σπίτι αφού η πόρτα είχε κλείσει. Καθώς οι ιδιοκτήτες του σπιτιού βρίσκονταν σε διακοπές για 8 μέρες, ο κ. Dickson παρέμεινε κλειδωμένος στο γκαράζ πίνοντας Pepsi και τρώγοντας φαγητό του σκύλου. Κίνησε αγωγή για ψυχολογικό στρες και κέρδισε $500,000.<br /> <br /> 4η Θέση: Ο Jerry Williams από το Arkansas κέρδισε $14,500 και κάλυψη ιατρικών εξόδων όταν των δάγκωσε στον κώλο ο σκύλος του γείτονα. Οι ένορκοι ήταν λίγο επιεικείς, αφού θεώρησαν ότι ο σκύλος προκλήθηκε μιας και ήταν δεμένος την ώρα που ο Williams προσπαθούσε να τον πυροβολήσει!<br /> <br /> 3η Θέση: Ένα εστιατόριο στη Φιλαδέλφεια αναγκάστηκε να πληρώσει αποζημίωση $113,500, όταν η Amber Carson γλίστρησε πάνω σε ένα αναψυκτικό και έσπασε τη λεκάνη της πέφτοντας στο πάτωμα. Το αναψυκτικό βρισκόταν στο πάτωμα επειδή ένα λεπτό προηγουμένως το είχε πετάξει στον φίλο της με τον οποίο τσακωνόταν!<br /> <br /> 2η Θέση: Η Kara Walton από το Delaware κέρδισε την αγωγή που κίνησε σε ιδιοκτήτη νυκτερινού κλαμπ, όταν έπεσε από το παραθυράκι της τουαλέτας σπάζωντας και τα 2 μπροστινά της δόντια. Η Walton προσπαθούσε να φύγει από το κλαμπ από το παράθυρο για να μην πληρώσει το λογαριασμό. Κέρδισε $12,000!<br /> <br /> 1η Θέση (Άξια): H νικήτρια της χρονιάς είναι η κυρία Mere Grazinski από την Oklahoma. Η κα. Grazinski αγορά ένα τροχόσπιτο μήκους 32 ποδών. Επιστρέφοντας σπίτι από ένα ποδοσφαιρικό αγώνα στον αυτοκινητόδρομο, έβαλε το cruise control στα 70 μίλια και άφησε το τιμόνι για να πάει να φτιάξει σάντουιτς!!! Φυσικά το τροχόσπιτο ξέφυγε της πορείας του και αναποδογύρισε! Η κα. Grazinski κίνησε αγωγή στη εταιρία κατασκευής του τροχόσπιτου, γιατί κανείς δεν την συμβούλεψε ότι το cruise control δεν είναι και αυτόματος πιλότος. Κέρδισε $1,750,000 και ένα καινούργιο τροχόσπιτο. Η εταιρία αναγκάστηκε να αλλάξει τα εγχειρίδια της σε περίπτωση που υπάρχουν κι άλλοι ηλίθιοι σαν την κυρία."</strong></span></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-2027816306787471322007-11-15T12:01:00.000+02:002007-11-15T12:15:12.439+02:00γκουχ γκουχ<div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Πρώτες ενδείξεις οτι κάτι δεν πάει καλά: ζαλάδα, πονοκέφαλος, πονόλαιμος.</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Εξελίσσονται ταχύτατα σε: βήχα, δέκατα, πονεμένα κόκκαλα.</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Τρόποι αντιμετώπισης: ασπιρίνες, panadol, vix, ό,τι-έχει-το-φαρμακείο.</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Παρενέργειες: υπνηλία, μουρμούρα.</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Accessorizing: θερμόμετρο, καραμέλες για το λαιμό.</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Τροφή: υγρή (τσάι, χαμομήλι, πορτοκαλάδες, σούπα νερουλή απο φακελάκι).</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Διάγνωση: τη βγάζω-δεν τη βγάζω...</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"><strong>Κανα καλό γιατρικό κανείς;</strong></span></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:Verdana;color:#ff0000;"></span></strong> </div><div align="justify"><strong><em><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">edit: Χάνω και bloggers meeting με τσίπουρα... Πόσο πιο χάλια;......</span></em></strong></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-46047456645327268772007-11-14T12:01:00.000+02:002007-11-14T12:43:44.591+02:00Ισοπέδωση<div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Η κοτσάνα στην ελληνική τηλεόραση είναι παράξενο πράγμα: εκεί που την περιμένεις από την Άντζελα, σου 'ρχεται από κάτι άτομα που μέχρι και σοβαρά θα μπορούσες να τα χαρακτηρίσεις.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Τα παρακάτω ακούστηκαν χτες βράδυ, σε εκπομπή σούπερ υψηλής τηλεθέασης το πρώτο, σε πραγματικά σοβαρή σειρά ντοκυμαντέρ το δεύτερο. Σας τα παραθέτω ασχολίαστα <em><span style="font-size:85%;">(edit: σχεδόν-άνθρωπος είμαι κι εγώ, πόσο να κρατηθώ;)</span></em> , γιατί το κάρμα μου είναι πολύ βεβαρυμένο τώρα τελευταία και δε με παίρνει γι' άλλο μπινελίκωμα.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"></span> </div><ul><li><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Στο "παράθυρο" παίζουν εικόνες αρχείου από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο Λάκης, με βλέμμα ηρωικό και πένθιμο, σχολιάζει: "Τα παιδιά που θα κάνουν επεισόδια στη φετινή πορεία, θα τα πούμε 'αλήτες' και 'κωλόπαιδα'. Έτσι αποκαλούσαν και τότε οι μεγαλύτεροι τα παιδιά που έκαναν κατάληψη στο Πολυτεχνείο". Συγχαρητήρια κυρ Λάκη μας! Κερδίσατε το Όσκαρ πρωτότυπης μεθόδου καπηλείας μίας εικόνας-σύμβολο για πολύ κόσμο, αποφεύγοντας το χιλιοτραγουδισμένο "κρεμόμουν κι εγώ απ' τα κάγκελα"...</span></div></li><li><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Σε εκπομπή έρευνας σχετικά με την κοκαϊνη και το πώς άτομα προβεβλημένα απο τα ΜΜΕ κάνουν χρήση του ναρκωτικού και το επιβάλλουν με τη μορφή "μόδας", χωρίς ποτέ κανείς τους να τιμωρείται γι' αυτό. Σε σχετική ερώτηση, γνωστός δημοσιογράφος και παρουσιαστής αθλητικών εκπομπών (ποιός από τους δύο είναι καραφλός, ο Πανούτσος ή ο Καρπετόπουλος; Ε αυτός!) απαντά: "Δε μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος ενοχλείται όταν μαθεύεται οτι κάποια πιτσιρίκα μοντέλα σνιφάρει! Στην τελική δεν ενοχλεί κανέναν, μόνο στον εαυτό της κάνει κακό! Προσωπικά, προτιμώ τη μοντέλα που είναι βουτηγμένη στην κόκα από τον ταρίφα που με μπουκώνει στο καυσαέριο με τη χαλασμένη του εξάτμιση". Χμμμ... Για να δούμε: πόσα κοριτσάκια βλέπουν τη μοντέλα ως πρότυπο; Τον ταρίφα;...</span></div></li></ul>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-13515154533008154222007-11-12T11:23:00.000+02:002008-12-09T08:51:44.883+02:00Το κοινωνικό μήνυμα της Δευτέρας - μία ευγενική προσφορά του mailbox<div align="center"><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:180%;color:#ff0000;"><strong>Be nice to others </strong></span></div><div align="center"><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:180%;color:#ff0000;"><strong>because... </strong></span></div><div align="center"><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:180%;color:#ff0000;"><strong>Time WILL make a difference!</strong></span></div><br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131883389430385666" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3k_mFBJEAhCIy3clDN6cr-cx8DvS59cUA3dgu4b8ZWA3zktpWGfJ70gVWm7G7OD1QLaBHdK7oh9w0cAUoeANnJoisgVB4iimkD8z709hkMjyVfCfs_Xm00JKikblhx_4n9VVa9g/s400/dog3.JPG" border="0" /><br /><div align="center"><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:180%;color:#ff0000;"><strong>One day </strong></span></div><div align="center"><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:180%;color:#ff0000;"><strong>you may not be </strong></span></div><div align="center"><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:180%;color:#ff0000;"><strong>the BIG dog </strong></span></div><div align="center"><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:180%;color:#ff0000;"><strong>anymore!!</strong></span><br /></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-51590059186870826642007-11-05T10:31:00.000+02:002007-11-05T14:33:32.667+02:00Η υπέροχη (??) γενιά (???) των 30+<div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Κάθησε, που λες, η ωραιοτάτη κυρία Μαρία-Ελένη Σπυροπούλου [δημοσιογράφος στην εφημερίδα city press] κι έγραψε ένα συμπαθέστατο αρθράκι για όλους εμάς τους γεννημένους στα ηρωικά '70s. Αφορμή υπήρξαν δύο τηλεοπτικές σειρές [<em>Υπέροχα πλάσματα</em> και <em>Μπαμπά μην τρέχεις]</em>, αλλά δεν θα κολλήσουμε εκεί. Γιατί, όπως λέει και η ίδια η δημοσιογράφος:</span> <span style="color:#ff0000;">"Ο λόγος, βέβαια, που με κάνει να προτιμώ αυτές τις δύο σειρές θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι υποκειμενικός, διότι με βρίσκουν σε μια συναφή με τους ήρωες φάση της ζωής μου. Αυτή η σκέψη με έκανε να δημιουργήσω μια σειρά από συλλογισμούς κοινωνιολογικής, ιστορικής και ψυχολογικής φύσεως, τους οποίους, φυσικά, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας".</span></div><div align="justify"></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Ως γεννημένη το 1977, η χρονολογία γέννησης των περισσότερων ανθρώπων που γνωρίζω και συναναστρέφομαι άντε να διαφέρει απο τη δική μου μόνο ως προς το τελευταίο ψηφίο.</span></div><div align="justify"><span style="font-size:85%;color:#ff6600;">[Είναι βέβαια και κάτι ρεμαλοπιπίνια του '80 που με αποκαλούν "γιαγιά", αλλά ας την αγνοήσουμε προς το παρόν αυτή τη δυσάρεστη λεπτομέρεια...]</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Παρατηρώ λοιπόν σε καθημερινή βάση ορισμένα κοινά σημεία, τα οποία ίσως και να συνιστούν χαρακτηριστικά "γενιάς" - αλλά πάλι δεν είμαι και πολύ σίγουρη. Ποτέ δεν κατάλαβα σε τι ακριβώς αναφέρεται αυτός ο όρος...</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Κι εδώ έρχεται η καθοριστική συμβολή της Μαρίας-Ελένης, που κωδικοποιεί γεγονότα και εξηγεί τ' ανεξήγητα:</span></div><div align="justify"></div><div align="justify"><strong><span style="color:#cccccc;">Ανεξήγητο πρώτο</span></strong></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Έχουμε, στην πλειοψηφία μας, μία έμφυτη άρνηση απέναντι σε οτιδήποτε σχετίζεται με πολιτική, πολιτικούς και τα παρελκόμενα. Δεν υποστηρίζουμε καμία παράταξη [ίσως να συμπαθούμε μεμονωμένα πρόσωπα ή να υποστηρίξουμε, λόγω συγκυριών, κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, αλλά μέχρι εκεί], δεν κοβόμαστε να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα, κι όταν το κάνουμε ψηφίζουμε, στην καλύτερη περίπτωση, ό,τι και οι γονείς μας [στη χειρότερη, σαλάμια!!!]. </span></div><div align="justify"><strong><span style="color:#cccccc;">... και η εξήγηση:</span> </strong></div><div align="justify"><span style="color:#ff0000;">"Κατ' αρχάς, είμαστε παιδιά λίγο πριν ή λίγο μετά το Πολυτεχνείο, χωρίς να χρειάζεται, όμως, να παριστάμεθα σε εκπομπές κάθε 17 του Νοέμβρη για να πούμε εμείς τι κάναμε εκείνη τη μοιραία μέρα. Μάλλον μπουσουλάγαμε, πίναμε το γάλα μας, ανήκαμε ως σκέψη στο μυαλό των γονιών μας ή άντε το πολύ να ερχόμασταν εκείνη την ώρα στη ζωή μαζί με τη μεταπολίτευση". </span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Και επίσης:</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff0000;">"... ενώ έχουμε γαλουχηθεί στο μεταίχμιο μιας Ελλάδας-μπανανίας, όπου είχε πάντα καλοκαίρι και όλα ήταν εφικτά, την είδαμε ξαφνικά ως χώρα Παρίσι ή Βρυξέλλες με γιάπηδες και πολυεθνικές αλλά και Χρηματιστήριο ...".</span> </div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Ζήσαμε - και εξακολουθούμε να ζούμε - σε μία περίοδο που τα πάντα είναι ρευστά. Δεν υπάρχει άσπρο-μαύρο, καμία σταθερή αξία, καμία ιδεολογία για να στηριχτούμε πάνω της. Αυτό κακό δεν το λες. Καθένας μας έχει διαμορφώσει τη δική του ιδεολογία, με βάση ένα εντελώς προσωπικό σύστημα αξιών (ακόμη κι αν αυτές συνοψίζονται στην εξής μία: να περνάμε καλά-βλέπε παρακάτω) και με αυτόν τον γνώμονα επιλέγει εκείνους που θέλει κοντά του. Μια χαρά νοοτροπία, αλλά κάθε άλλο παρά ευνοεί τη συλλογικότητα σε ευρεία κλίμακα. Το ρεζουμέ; Δεν ανήκουμε σε παρατάξεις, ανήκουμε σε [μικρές ή μεγαλύτερες] παρέες. And that's a good thing!</span></div><div align="justify"></div><div align="justify"><strong><span style="color:#cccccc;">Ανεξήγητο δεύτερο</span></strong></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Δε ζούμε για να δουλεύουμε, δουλεύουμε για να περνάμε καλά. Γιατί άραγες οι περισσότεροι 30κάτι έχουμε αναγάγει την καλοπέραση σε φιλοσοφία και στόχο ζωής; Διότι, τέκνα μου, ξέρουμε τι θα πει "περνάω καλά"! Είμαστε η πρώτη φουρνιά παιδιών που ουδέποτε έζησε πολέμους, στερήσεις, πολιτικές αναταραχές και λοιπά καλούδια. Δεν είδαμε τους γονείς μας να αρρωσταίνουν απ' το άγχος, ούτε μας έτρεχαν απο βρέφη σε φροντιστήρια και κολυμβητήρια. Δεν κοιτάξαμε ποτέ το ταμπελάκι στα καινούρια μας ρούχα για να βεβαιωθούμε οτι ήταν κάποιας παρανοϊκά ακριβής μάρκας. Δεν ουρλιάξαμε υστερικά, απαιτώντας απο τους έρμους γονέους να μας αγοράσουν Playstation. Αρκετοί, μάλιστα, προλάβαμε να παίξουμε σε αλάνες και γειτονιές. Περάσαμε [για την πλειοψηφία μιλάω πάντα, μην επαναλαμβανόμαστε] αυτό που λένε "ευτυχισμένα παιδικά χρόνια". Τι σημασία έχει αυτό; Τεράστια! Γιατί, όταν πίσω σου έχεις τον παράδεισο και μπροστά σου ένα βουνό σκατά, τι πιο λογικό απο την αναδρομή στο παρελθόν [λέγε με και παλιμπαιδισμό, δεν θα παρεξηγηθώ];</span> </div><div align="justify"><strong><span style="color:#cccccc;">... και η εξήγηση:</span></strong> </div><div align="justify"><span style="color:#ff0000;">"Μεγαλώσαμε σχετικά καλά, χωρίς την τραγική είσοδο του lifestyle στη ζωή μας, όπερ σημαίνει ότι υπήρχε αληθινή ζωή και στυλ, χωρίς την απαραίτητη εμπορική του διάσταση. Ακούσαμε πολύ καλή μουσική, θρυλικό pop, rock και χορέψαμε μέχρι πρωίας ακόμα και με τα παπάκια, με μπόλικα κράκερ στα πιάτα με εκείνο το κρεμώδες τυρί σε σωληνάριο από πάνω. Ελάτε, τώρα, όλες οι μαμάδες το σέρβιραν. Δεν μεγαλώσαμε με το Διαδίκτυο αλλά με την τιμημένη σταθερή τηλεφωνία, η οποία κόστιζε μία αστική μονάδα ακόμα και για μερικούς μερικούς -ανήκω και εγώ σ' αυτούς- που το τηλέφωνο ήταν η προέκταση του αυτιού τους. Το βίντεο έκανε την εμφάνισή του και οι γειτονιές αποκτούσαν βιντεοκλάμπ σαν τα μανιτάρια, με σινεφίλ ταινίες «Πάτερ γκομένιος» και «Κλεφτρόνι και Τζέντλεμαν». Οι γονείς μας δεν δούλευαν τότε τόσο πολύ και οι μαμάδες φρόντιζαν πάντα να παίρνουν τους ελέγχους από το σχολείο - αυτό τώρα που το σκέφτομαι δεν ήταν και τόσο καλό. Ζήσαμε όμως αλησμόνητες στιγμές: σεισμούς, βάτες, «Δυναστεία», «Τόλμη και Γοητεία», αλλά και Παπανδρέου με ζιβάγκα, ατελέσφορους έρωτες και μαυρόασπρη τηλεόραση, που ξεκινούσε με την έγερση της σημαίας μετά το μεσημέρι. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι αυτή η γενιά περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη πασχίζει μόνο να ζήσει καλά. Δεν κυνηγά θέσεις και εξουσίες, κάτι που έκανε κατά κόρον η γενιά του Πολυτεχνείου, ούτε γεννήθηκε έτοιμη για όλα αλλά και μικρομέγαλη, όπως είναι η σημερινή γενιά των 20άρηδων. Αν το καλοσκεφτούμε, βέβαια, αυτό έχει και μια συνάφεια, διότι η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι φυσικοί γονείς των σημερινών εικοσάρηδων. Το μήλο κάτω από τη μηλιά".</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Πίσω, λοιπόν, στα Στρουμφάκια και στη χαζοχαρούμενη μουσική των '80s - ενίοτε και στο styling των '80s, αν και αυτή είναι μάλλον κακή ιδέα, εδώ που τα λέμε... Φυσικά και το τρεξιματάκι μας θα το ρίξουμε και κουρέλια θα γίνουμε απ' το στρες και τα φράγκα θα κυνηγήσουμε - με επίγνωση όμως του οτι η οικονομική άνεση δεν είναι ο στόχος, αλλά απλώς το μέσον για να φτάσουμε στο στόχο, ο οποίος είναι - πάλι τα ίδια θα λέμε; - "<strong>να περνάμε καλά</strong>"!</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Θες κι άλλο;</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">(αναφέρεται στα <em>Υπέροχα Πλάσματα</em>): </span><span style="color:#ff0000;">"... οι ήρωες έχουν επιλέξει την εργένικη ζωή, με μειωμένες υποχρεώσεις και προσωπικά διλήμματα".</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Η εφαρμογή της παραπάνω αρχής στα γκομενικά μας αποτελεί μέγα θέμα και χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης.</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><strong><span style="color:#cccccc;">Ανεξήγητο τρίτο</span></strong></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Για να 'χεις διαβάσει όλο αυτό το σεντόνι ως εδώ κάτω, υποθέτω πως το θέμα σε αφορά άμεσα. Οπότε κατά πάσα πιθανότητα ανήκεις στο ηλικιακό target group που μας ενδιαφέρει. Κάνε λοιπόν ένα πρόχειρο γκάλοπ: Πόσοι απο τους φίλους και τους γνωστούς σου δηλώνουν -και είναι πραγματικά- απόλυτα ικανοποιημένοι απο την ερωτική τους ζωή; Οι περισσότεροι συμβιβάζονται με πρόσωπα και καταστάσεις που δεν τους καλύπτουν - είτε μιλάμε για σχέσεις [οπότε και καταλήγουν εγκλωβισμένοι σε μια πραγματικότητα που μπορεί να μην τους αρέσει, αλλά τη νιώθουν και πολύ οικεία για να την αλλάξουν], είτε για μπακουριά και ξεπέτες [χαρωπές μελισσούλες, που ζουζουνίζουν απο λουλουδάκι σε λουλουδάκι κι όταν τα πράγματα ζορίσουν πιπιλάνε τη made in USA καραμέλα "fear of commitment"]. Υπ' αυτές τις συνθήκες, βλέπουμε την ιδέα της οικογένειας με τα 45 παιδιά να σαλπάρει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα - μην ξεχνάμε πως, στην ηλικία μας, οι μαμάδες μας είχαν προλάβει να παντρευούν, να τεκνοποιήσουν, ενδεχομένως και να χωρίσουν... Ποιός φταίει; Αν διάβασες με τη δέουσα προσοχή τα δύο προηγούμενα ανεξήγητα, ξέρεις ήδη την απάντηση. Πρώτον, η μεταβατική περίοδος στην οποία μεγαλώσαμε, η οποία επηρέασε και την οικογένεια ως δομή: η γυναίκα βγήκε απο το σπίτι, ο άντρας βγήκε απ' τη σπηλιά, τα διαζύγια μετατράπηκαν απο αιτία κοινωνικού αποκλεισμού σε must της εποχής κλπ κλπ. Αυτό πρακτικά σημαίνει οτι δεν υπάρχει πεπατημένη για να ακολουθήσουμε, οπότε η κατάσταση είναι εκ των πραγμάτων ζόρικη. Δεύτερον και σημαντικότερον, ζητάμε πολλά! Όταν η μάνα μου έμαθε οτι ήταν έγκυος σ' εμένα ήταν 23 χρονών, φοιτήτρια, άφραγκη, ζούσε με τους γονείς της και - το καλύτερο! - όχι μόνο δεν είχε παντρευτεί τον πατέρα μου, αλλά είχαν μόλις χωρίσει!!! Πες μου τώρα ειλικρινά, ποιά θα κρατούσε παιδί σήμερα με αυτά τα δεδομένα; Είπαμε, η καλοπέραση είναι θρησκεία μας και, για να την εξασφαλίσουμε στο πλαίσιο ενός γάμου, πρέπει να συντρέχουν άπειρες προϋποθέσεις. Οι πιο κοινές: σταθερή δουλειά και ένα αξιοπρεπές έως πολύ καλό μηνιαίο εισόδημα και απο τις δύο πλευρές. Λογικό. Υπάρχουν όμως κι άλλες εντελώς παράλογες, που οι πιθανότητες να τις πετύχει κάποιος ισοδυναμούν με αυτές του να πιάσει το Τζόκερ χωρίς να έχει αγοράσει δελτίο... Κλασικό παράδειγμα: θέλουμε τον σύντροφό μας ανεξάρτητο [να μας αφήνει και λίγο στην ησυχία μας], με ενδιαφέροντα [χα 'χουμε και κάτι να λέμε τις κρύες νύχτες της βαρεμάρας] αλλά ταυτόχρονα και διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή για ό,τι τον χρειαστούμε [ήτοι, αν είναι άντρας, να μας κάνει αγκαλίτσες ή και κανα μερεμετάκι στο σπίτι, αν είναι γυναίκα, πάλι να μας κάνει αγκαλίτσες ή και καμιά φασίνα]... Διάβασε όμως και τη Μαρία-Ελένη, που τα λέει και καλύτερα:</span></div><div align="justify"><strong><span style="color:#cccccc;">... και η εξήγηση:</span></strong> </div><div align="justify"><span style="color:#ff0000;">"... κανείς δεν μας προετοίμασε να γίνουμε γονείς. Οι γονείς μας ήταν καλοί γονείς -μερικοί τουλάχιστον- αλλά μας μεγάλωσαν με το τροπάρι της θυσίας που έκαναν για χάρη μας. Και δεν διανοήθηκαν να μας στερήσουν τίποτα, για να μάθουμε και εμείς, βρε αδερφέ, τι θα πει βερίκοκο. Επίσης, οι μαμάδες -ιδίως όσες μεγάλωναν κόρες- από το πρωί μέχρι το βράδυ μας «έτρωγαν» για την ανεξαρτησία που πρέπει να κατακτήσουμε και για το ότι πρέπει να είμαστε έμπειρες πριν παντρευτούμε. Κανείς, όμως, δεν τους είπε ότι ποτέ δεν σταματάει η εμπειρία, ιδίως η σεξουαλική. Και ότι όποιος μεγάλωσε με το ιδανικό του ρομαντικού έρωτα δεν υποκύπτει σε μετριότητες. Και τα παιδιά είναι δύσκολη υπόθεση, και αυτό εμείς η γενιά των '70s το γνωρίζουμε πολύ καλά, γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, μένουμε πάντα παιδιά".</span> </div><div align="justify"></div><div align="justify"><em><span style="font-size:85%;color:#ff6600;">* Τα αποσπάσματα που είναι γραμμένα με <span style="color:#ff0000;">κόκκινο χρώμα</span> προέρχονται απο το άρθρο "Η υπέροχη γενιά των 30+" της Μαρίας-Ελένης Σπυροπούλου, που δημοσιεύθηκε στο τ.1047 της εφημερίδας City Press (02.11.2007), στη στήλη "Intra t-view". Το λίνκι του τίτλου σε στέλνει στην ηλεκτρονική του μορφή.</span></em></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-82345425290146670412007-10-29T09:55:00.000+02:002007-11-05T14:32:45.091+02:00Τελ μι γουάι / αν σου βαστάει (άιάιάι)<div align="center"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong>Κωλο-Δευτέρες...</strong></span></div><div align="center"><strong><span style="font-family:Verdana;color:#ff6600;"></span></strong></div><div align="center"></div><br /><br /><div align="center"><embed src="http://us.i1.yimg.com/cosmos.bcst.yahoo.com/player/media/swf/FLVVideoSolo.swf" width="425" height="350" type="application/x-shockwave-flash" flashvars="id=1465445&emailUrl=http%3A%2F%2Fvideo.yahoo.com%2Futil%2Fmail%3Fei%3DUTF-8%26vid%3D19919&imUrl=http%25253A%25252F%25252Fvideo.yahoo.com%25252Fvideo%25252Fplay%25253Fei%25253DUTF-8%252526vid%25253D19919&imTitle=I%252BDon%252526%25252339%25253Bt%252BLike%252BMondays&searchUrl=http://video.yahoo.com/search/video?p=&profileUrl=http://video.yahoo.com/video/profile?yid=&creatorValue=ZF9mdWxtb3Jl&vid=19919"></embed></div><div align="center"><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff6600;"><strong></strong></span> </div><div align="center"><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff6600;"><strong>Ποτέ δε φανταζόμουν οτι θα ερχόταν τόσο σύντομα η στιγμή που θα αναπολούσα με νοσταλγία το "πάτα-με-να-σε-πατώ", Παρασκευή βράδι στο Guru...</strong></span></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-11691898800175951642007-10-26T12:22:00.000+03:002007-11-05T14:34:41.370+02:00Προσωπικά δεδομένα<div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong>Κυκλοφορεί τελευταία ένα email με το ονοματεπώνυμο του κάφρου που τσουρούφλισε με καυτό λάδι ανυποψίαστο σκύλο στη Χίο. Τράβηξε μάλιστα και το σχετικό βιντεάκι ως απόδειξη, μην τυχόν και του αμφισβητήσουν οι άλλοι κάφροι το κατόρθωμα...</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong></strong></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong>Διαβάζοντας το email, αρχικά δε μου φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμο να διαδώσω τα στοιχεία του μαλάκα. Το έκανα όμως, με το σκεπτικό οτι αν κάποιος (σε επίπεδο συλλόγου, οργάνωσης κλπ) ήθελε να τον καταγγείλει, καλό θα ήταν να ξέρει ποιόν κυνηγάει.</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong></strong></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong>Πριν πατήσω το forward πάντως, έριξα και το απαραίτητο γκουγκλάρισμα. Αρκετά τα αποτελέσματα, άρα κάποια βάση υπάρχει. Σωστά;</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong></strong></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong>Όχι απαραίτητα.</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong></strong></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong>Το πάτησα βέβαια το ρημάδι, αλλά μετά μου 'κοψε (ξανθιά είπαμε, μην έχεις και πολλές απαιτήσεις) να κοιτάξω πού ακριβώς μ' έστελνε ο γκούγκλης. </strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong></strong></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong>Έχουμε και λέμε λοιπόν: αρκετά μπλόγκια, 2-3 fora ποικίλλης ύλης, προσωπικά sites διάφορα... Ούτε μία αναφορά σε κάποια πηγή που να μου δίνει να καταλάβω οτι ο συντάκτης του όποιου κειμένου έχει ερευνήσει -έστω στοιχειωδώς- τις πηγές του. Ούτε μία εφημερίδα, ούτε ένας τηλεοπτικός σταθμός, ούτε καν ένα site ενημερωτικού χαρακτήρα - κάτι τελοσπάντων σχετικά αξιόπιστο (ή τουλάχιστον ενυπόγραφο).</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong></strong></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong>Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν εδώ: Ή μας έπιασε ξαφνικά μέγας πόνος να διασφαλίσουμε το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων του μαλάκα (κάτι που προσωπικά θα δεχόμουν άνετα αν ήταν η συνήθης πρακτική των Αρχών -σαφώς δεν είναι, τί να λέμε τώρα- σε παρόμοιες περιπτωσάρες), ή όντως τα στοιχεία που κυκλοφορούν δεν είναι διασταυρωμένα, οπότε ορθώς κανείς δε ρισκάρει να τα δημοσιοποιήσει επώνυμα (γιατί αν δεν ισχύουν, η μηνυσάρα θα πάει σύννεφο).</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong></strong></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong>Εντωμεταξύ, πολλοί και διάφοροι ζοχαδιασμένοι μ' αυτό το παιδί-λουλούδι (όπως κι αν λέγεται), έχουν ήδη βρει τηλέφωνα, διευθύνσεις, χρώμα οφθαλμών και ΑΦΜ και απειλούν να τον βρουν και να του κάνουν τα τέρατα. [Για 'μένα η καλύτερη λύση θα ήταν μία καταδικαστική απόφαση στο ποινικό του μητρώο, να 'χει να πορεύεται και να το θυμάται για όλη του τη μίζερη ζωή - εξέλιξη που δεν τη βλέπω και πολύ πιθανή...] </strong></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong></strong></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong>Όποιος θέλει να διαιωνίζει έτσι μια αρρωστημένη κατάσταση "οφθαλμόν αντί οφθαλμού", με γειά του με χαρά του (φτάνει να μη γκρινιάζει μετά για τα σκατά που ο ίδιος δημιούργησε). Ας το κάνει όμως με επίγνωση του οτι, δημοσιοποιώντας σκέψεις / απόψεις / προθέσεις / οτινάναι, αποκτά πρόσβαση σ' αυτές κάθε πικραμένος - potentially και κάθε ψυχάκιας. Και κανένας δε θέλει στη συνείδησή του ένα αθώο θύμα ξυλοδαρμού, επειδή απλά τα είχε πάρει στο κρανίο και πέταξε ένα "γαμήστε τον Τάδε", χωρίς να μπει στον κόπο να τσεκάρει αν ο Τάδες ήταν όντως εκείνος που έπρεπε να γαμηθεί...</strong></span></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-77573848234772880572007-10-10T14:03:00.000+03:002007-10-10T14:09:01.916+03:00Ο Λιονάιντας και τ' άλλα παιδιά<span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><strong>Πολλή δουλειά σήμερα...<br />Απο το πρωί παλεύω να βάλω μια τάξη στο inbox.<br />The bright side? Ανακάλυψα αυτό το βιντεάκι απο την εποχή που οι 300 ήταν της μοδός.<br />Μπορεί να είναι κομμάτι παρωχημένο, αλλά δες το και θα με θυμηθείς - μιλάμε για τρελά γέλια!!!<br /></strong></span><br /><embed src="http://us.i1.yimg.com/cosmos.bcst.yahoo.com/player/media/swf/FLVVideoSolo.swf" width="425" height="350" type="application/x-shockwave-flash" flashvars="id=2534454&emailUrl=http%3A%2F%2Fph.video.yahoo.com%2Futil%2Fmail%3Fei%3DUTF-8%26vid%3D457131%26fr%3D&imUrl=http%25253A%25252F%25252Fph.video.yahoo.com%25252Fvideo%25252Fplay%25253Fei%25253DUTF-8%252526vid%25253D457131&imTitle=United%252B300&searchUrl=http://ph.video.yahoo.com/search/video?p=&profileUrl=http://ph.video.yahoo.com/video/profile?yid=&creatorValue=c2VjcmV0c2F1Y2Vkb3R0dg%3D%3D&vid=457131"></embed>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-51881047082831516712007-10-05T14:14:00.000+03:002007-10-05T14:30:19.183+03:00Κι άλλα 2 SMS (μετά το bank tour)<div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">- Αν πας στο ταμείο της Εμπορικής, ρίξεις ένα χαμόγελο στον ταμία και του ευχηθείς "καλό σαββατοκύριακο", θα σε κεράσει την προμήθεια. </span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span><br /> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">- Και τώρα η πρόγνωση του αυριανού καιρού: Θα ξυπνήσεις το πρωί με υγρασία. Θα φορέσεις κάτι σχετικά ζεστό. Γύρω στις 10 θα αρχίσεις να βράζεις. Το μεσημεράκι θα γυρίσεις σπίτι μουσκίδι. Θα τα πετάξεις όλα και θα μείνεις με το φανελάκι. Κατά το απόγευμα θα νιώσεις την πρώτη ψυχρούλα. Θα βάλεις κάτι πάνω σου μην πουντιάσεις. Το βράδι θα πέσεις για ύπνο με βρεγμένο μαλλί, πάπλωμα και ανοιχτό παράθυρο. Δεν τη γλιτώνεις τη βρογχοπνευμονία...</span></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-10257742344698491782007-10-05T11:03:00.000+03:002007-10-05T11:54:44.231+03:00Οι ειδήσεις σε SMS<span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">- (συνέχεια εκ του προηγουμένου) Τις σακούλες τις άντεξα. Τα ποτήρια-προσφορά με τις αγορές σας- δε νομίζω να τα αντέξω....</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">- Όλοι οι πικραμένοι κράζουν την κόρη της Βίchης. Συμφωνώ με το κράξιμο, διαφωνώ με τους λόγους. Κράξτε την γιατί είναι ατάλαντη και δεν τα λέει ούτε αν της κολλήσεις το ούζι στον κρόταφο. Μην την κράζετε για το υπερθέαμα-σόι της.</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">- Όποιος πρόλαβε παντρεύτηκε. Τέλος τώρα. Οι υπόλοιποι του χρόνου πάλι.</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">- Όποιος δεν παντρεύτηκε, αποφασίζει αυτές τις μέρες να χωρίσει. Μιλάμε για διαστάσεις επιδημίας. Δεν είναι κακή ιδέα, αρκεί να γίνεται με το σωστό σκεπτικό. Ο φετινός χειμώνας προβλέπεται ενδιαφέρουσα περίπτωση.</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">- Η μόδα της βιτρίνας (καμία σχέση με τη μόδα των ντεφιλέδων) έχει φέτος ένα πρωτότυπο και σούπερ ουαου στοιχείο: απευθύνεται σε ξασπρισμένους! Να κατάλαβαν πως δεν έχουμε όλες μαύρισμα baywatch; Δεν ξέρω, πάντως αυτά τα μωβί, τα λιλά, τα φουξί, τα σαπουνί, τα οινοπνευματί, τα παπαγαλί (το παπαγαλί τελικά είναι μπλε ή πράσινο;) που είδα, πολύ με ενθουσίασαν!!!</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">- (είδηση με σεξουαλικό υπονοούμενο, παρακαλούμε απομακρύνετε τα παιδιά απο την οθόνη) Δόξα, τιμή και άπειρο respect στη φιλενάδα μου, που ασπάστηκε επιτέλους το δόγμα "τα πιπίνια θα μας σώσουν" και ξεζουμίζει εξωτικής προελεύσεως τεκνά κάτω των 25! Εύγε κοπελάρα μου! </span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">- Αν νιώθεις οτι έχεις πήξει, οτι τίποτα στη ζωή σου δεν κινείται, γενικά αν έχεις πέσει σε ένα βαθύ λάκκο σαπίλας, μία είναι η λύση: μάθε κάτι καινούριο! Οτιδήποτε! Εγγυημένα άμεσο ξεσκάλωμα - trust me!</span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">- Και μπόνους δύο γαμάτα μπλόγκια, ένα σοβαρό κι ένα του γιατρού: </span><a href="http://gazikapllani.blogspot.com/"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">το σοβαρό </span></a><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">είναι του Gazmend Kapllani, έχει υπέροχα κείμενα κι αν διαβάζοντάς τα καταλάβει κανείς οτι ο συντάκτης τους δεν είναι Έλληνας, εμένα να με χέσετε! </span><br /><a href="http://georgeisyourman.blogspot.com/"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">Το του γιατρού </span></a><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">ανήκει στον your man George, μ' αρέσει που έχει βάλει τη μούρη του φάτσα-κάρτα (καλά, δεν ορκίζομαι κιόλας οτι είναι δική του η μούρη...) και όλα τα λεφτά είναι τα ποστάκια (σόρυ, οι ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ) με ιστορίες απο διάφορες γκόμενες. </span><a href="http://georgeisyourman.blogspot.com/2005/07/blog-post_17.html"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">Εδώ </span></a><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">και </span><a href="http://georgeisyourman.blogspot.com/2005/06/meet-parents.html"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">εδώ </span></a><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">μακράν οι καλύτερες. Δεν ενδείκνυται για χώρους εργασίας - άντε να εξηγήσεις γιατί κυλιέσαι στα πατώματα και κρατάς την κοιλιά σου...</span>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-6833609993805803622007-10-02T10:16:00.000+03:002007-10-02T11:26:23.664+03:00Αφιερωμένο εξαιρετικά<div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Έχω ένα φίλο που, όσα χρόνια τον ξέρω, κουβαλάει πάντα το βιός του σε κόκκινες πλαστικές σακούλες.</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Την πρώτη φορά που τις είδα, εντυπωσιάστηκα!</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Δεν ήξερα οτι οι (κάργα αντιοικολογικές) σακουλίτσες του σούπερ μάρκετ βγαίνουν και σε άλλα χρώματα, πέραν του κλασικού λευκού-γαλατί.</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Και επειδή μια κόκκινη σακούλα δεν περνά εύκολα απαρατήρητη (πόσο μάλλον ΠΟΛΛΕΣ κόκκινες σακούλες), ο φίλος μας έγινε πολλάκις και πλειστάκις αποδέκτης καθόλου καλοπροαίρετων πειραγμάτων...</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Ο ίδιος βέβαια έδειχνε να αγνοεί τα ειρωνικά σχόλια, γεγονός που προσωπικά το ερμήνευσα ως δείγμα ανωτερότητας.</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Το πόσο λάθος έκανα το κατάλαβα πριν μερικές μέρες.</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Τότε ήταν που ξαφνικά το σπίτι μου γέμισε κόκκινες σακούλες!</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Η πρώτη που είδα (σε ένα καλάθι για σκουπίδια), δεν με ανησύχησε. Με παραξένεψε βέβαια (μα πώς βρέθηκε εδώ σακούλα απο ένα σούπερ μάρκετ που βρίσκεται στην άλλη άκρη της Αθήνας;), αλλά δεν έδωσα και πολλή σημασία.</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Την επόμενη μέρα, να σου κι άλλες: στα ντουλάπια, στο ψυγείο, παντού!</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Όπως καταλαβαίνεις, ηΈφη έγινε Αϊσέ (=τουρκάλα): αφενός γιατί το κόκκινο δεν είναι και το καλύτερο χρώμα για τα νεύρα και αφετέρου γιατί δε μπορεί να δουλεύεις κάποιον τόσα χρόνια και μετά να σου συμβαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα!!!</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Και επειδή μιλάμε για σακούλες και όχι για μυρμήγκια (δεν έρχονται μόνες τους και δεν κάνουν φωλιά), έπρεπε να ανακαλύψω άμεσα τον υπεύθυνο γι' αυτή τη συμφορά που με βρήκε.</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Εύκολο: δύο άτομα όλα κι όλα είμαστε στο σπίτι. Εγώ δεν ξέρω τίποτα για το φόνο, άρααα...</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">"ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!"</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Για την επόμενη μισή ώρα άκουγα την εκστασιασμένη μάνα-κουράγιο να μου εξηγεί πως ανακάλυψε αυτό το κα-τα-πλη-κτι-κό σούπερ μάρκετ που είναι δίπλα στο μετρό της Δάφνης και την εξυπηρετεί α-πί-στευ-τα και τα έχει όλα και συμφέρει και έχει κι αυτές τις υ-πέ-ρο-χες κόκκινες σακούλες και μπλαμπλαμπλαμπλα..........</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Και επειδή η μήτηρ - εκτός απο λαλίστατη - είναι και άνθρωπος της εξερεύνησης, μου δήλωσε οτι επόμενος στόχος της είναι να ανακαλύψει συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο της περιοχής, γνωστό για τα κορνεδάκια-κόλαση και τα τρίγωνα-εφιάλτη του διαιτολόγου...</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Κάπου εκεί εγκατέλειψα, παραδέχθηκα την ήττα μου και το πήρα απόφαση οτι στο εξής θα συμβιώνω με εκατοντάδες κόκκινες σακούλες να μου θυμίζουν την πλάκα που έκανα στο φίλο μου και οτι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται και ζεστό, αλλά κρύο είναι πάντα πιο νόστιμο....</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Κι όπως λέει και το λέιμπελ: "Όλα εδώ πληρώνονται"!!</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"></span></strong> </div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">ΥΓ1: Ναι ρε παλιομητσοτάκη, πιάσαν τα βουντού τελικά!!!</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">(Τους πήρε λίγο παραπάνω βέβαια, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ...)</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="font-family:Verdana;color:#ff0000;"></span></strong> </div><div align="justify"><strong><span style="font-family:Verdana;color:#ff0000;">ΥΓ2: Αναρωτιέμαι πώς θα καταφέρω να μην κυλιστώ στα πατώματα όταν θα με ρωτήσει η Νικολούλη "Πώς τη χάσατε τη μάνα σας;" κι εγώ θα πρέπει να της απαντήσω "Τί να σας πω κυρία Αγγελική μου, την τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν χαμένη στα στενά της Δάφνης κι έψαχνε τον Τζιβελέκα. Έκτοτε αγνοείται η τύχη της. Παρακαλώ όποιον γνωρίζει κάτι..."!!!!!!</span></strong></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-75856567043971213082007-09-28T11:50:00.000+03:002007-09-28T14:58:12.435+03:00Τα χαρωπά της Παρασκευής<div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>Χαρωπό πρώτο:</strong> </span></div><div align="justify"><br /><span style="color:#ff6600;">...και μακράν καλύτερο - αντικειμενικά πάντα!!!<br />Το κομματάκι που μας βοήθησε να τη βγάλουμε καθαρή όλο το καλοκαίρι.<br />Μάλλον θα συνεχίσει και το χειμώνα.<br />Ακούγεται δυνατά, τραγουδιέται ΠΟΛΥ δυνατά....<br />...τί άλλο να πω;<br />Call me call me λαλαλαλαλααααααα!!!!!!</span><br /><br /></div><p align="center"><object height="350" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/vsDnIzp_VwU"><param name="wmode" value="transparent"><embed src="http://www.youtube.com/v/vsDnIzp_VwU" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350"></embed></object></p><div align="justify"><br /></div><div align="justify"><strong></strong></div><div align="justify"><strong><span style="color:#ff6600;">Χαρωπό δεύτερο:</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="color:#ff6600;"></span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="color:#ff6600;"></span></strong></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Κι άλλο κομματάκι, που προφανώς το ήξεραν και τα ψάρια και μόνο εγώ ζούσα στην άγνοια...</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Ένιγουέι, κάποιος ρώτησε τον τύπο των Locomondo "τί κάνεις;" κι αυτός, αντί να του απαντήσει κάτι απλό και τετριμμένο ("καλά"), είπε να γίνει λίγο πιο περιγραφικός:</span></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"></div><div align="justify"><br /><br /></div><p align="center"><object height="350" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/xhxlqkmJ7gY"><param name="wmode" value="transparent"><embed src="http://www.youtube.com/v/xhxlqkmJ7gY" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350"></embed></object></p><p align="justify"><strong><span style="color:#ff6600;">Χαρωπό τρίτο και φαρμακερό:</span></strong></p><p align="justify"><span style="color:#ff6600;">Αν με πάρεις τηλέφωνο, μέχρι να το σηκώσω θα ακούς τον Κοργιαλά να τραγουδάει αυτό το κομματάκι. </span></p><p align="justify"><span style="color:#ff6600;">Αγαπώ αυτό το κομματάκι!</span></p><p align="justify"><span style="color:#ff6600;">Πιό σωστά: αγαπούσα αυτό το κομματάκι, μέχρι να το κατακρεουργήσει αυτή η ανεκδιήγητη γκόμενα....</span></p><p align="justify"><span style="color:#ff6600;">Και ας αγνοήσουμε το γεγονός οτι είναι εντελώς άφωνη - μα εντελώς όμως! Ούτε με playback δεν το σώζει...</span></p><p align="justify"><span style="color:#ff6600;">Και ας αγνοήσουμε επίσης και τον Τουρνά σε ρόλο guest γλάστρας (τον είχα και σε εκτίμηση τρομάρα μου!).</span></p><p align="justify"><span style="color:#ff6600;">Το outfit της Αποστολίας όμως δε μπορούμε να το αγνοήσουμε!!!</span></p><p align="justify"><span style="color:#ff6600;">Που ξεκινάει με προοπτικές "πέτα με στα βράχια πασά μου" και καταλήγει να μας λέει "μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά"!!!!</span></p><p align="justify"><span style="color:#ff6600;">Κι ας έρθει τώρα κάποιος να μου πει οτι αυτό λέγεται sexy κι όποιος αντέξει!</span></p><p align="justify"><span style="color:#ff6600;">Τζαμποέλεος δηλαδή, δες το και θα με νιώσεις:</span></p><p align="center"><object height="350" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/DOWTrW68lS4"><param name="wmode" value="transparent"><embed src="http://www.youtube.com/v/DOWTrW68lS4" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350"></embed></object></p>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-62763502148123215592007-09-21T15:03:00.000+03:002007-09-24T11:33:42.511+03:00Ποιός επιβουλεύεται τα $ του Τόμυ;<div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">Το 1996 ήταν προφανώς μία πολύ καλή χρονιά για τον κύριο Ηilfiger.<br />Τόσο καλή μάλιστα, που κάποιοι ξύπνιοι αποφάσισαν να του κόψουν τη φόρα.<br />Όντως ξύπνιοι οι τύποι, εκμεταλλεύτηκαν την πρεμούρα των περισσότερων χρηστών Internet να διαδίδουν ό,τι μπούρδα βρουν στο inbox με την ένδειξη "pass it on"...<br />Ένα - υποτιθέμενο, κανείς ποτέ δεν το είδε - άρθρο σε tabloid των Φιλιππίνων (!!!) με ρατσιστικά σχόλια του Τόμυ εναντίον των Αφροαμερικανών και των Ασιατών, κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο υπό μορφή chain mail με το ακόλουθο κείμενο:<br /><br /></span><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff6600;"><em>Did you see the recent Oprah Winfrey show on which Tommy Hilfiger was a guest? Oprah asked Hilfiger if his alleged statements about people of color were true - he's been accused of saying things such as "If I had known that African-Americans and Asians would buy my clothes, I would not have made them so nice," and "I wish those people would not buy my clothes - they were made for upper-class whites." What did he say when Oprah asked him if he said these things? He said "Yes." Oprah immediately asked Hilfiger to leave her show.<br />Now, let's give Hilfiger what he's asked for - let's not buy his clothes. Boycott! Please - pass this message along.<br /></em><br />Πιασάρικο το σενάριο: σου λέει ο Τόμυ "δε γαμιέται, αρκετά ντάλαρς κονόμησα ως τώρα", πάει στην Όπρα και με μια φράση αποκλείει απο την πελατειακή του βάση τα 2/3 του πλανήτη.<br />Ποιός το πίστεψε;<br />Τα αμερικανά φυσικά. Αμάσητο το κατάπιαν, κατέβασαν και μια κόλα καπάκι, μη και τους πέσει βαρύ.<br />Αλλά και όλοι οι υπόλοιποι: γιατί σου λέει τώρα ο μέσος εβραίος "ποιός είναι αυτός ο Τόμυς και με φτύνει έτσι; Καλύτεροι είναι οι Κινέζοι δηλαδίς;" και τσουπ! κοτσάρει και τη δική του εθνική ταυτότητα μαζί με τους λοιπούς αδικημένους.<br />Και το ίδιο κάνει κι ο Λατινοαμερικανός κι όλοι οι υπόλοιποι που θέλουν να νιώσουν θύματα, αλλά δε βρίσκουν και κανέναν πρόχειρο θύτη...<br /><br />Βέβαια, η έρμη η Όπρα έχει ξεκαθαρίσει ήδη απο το 1999 στη σούπερ υψηλής τηλεθέασης εκπομπή της οτι, όχι μόνο δεν είχε ποτέ καλεσμένο τον εν λόγω κύριο, αλλά ούτε καν τον έχει συναντήσει ποτέ στη ζωή της!<br />Κοινώς, ούτε να τον χέσει τον Τόμυ η Όπρα!<br /><br />Το 2001, ανεξάρτητος φορέας (Anti-Defamation League) ερεύνησε τα γεγονότα σχετικά με την υπόθεση Τόμυ - κι όμως, υπήρξαν άνθρωποι που έκατσαν να ασχοληθούν σοβαρά με αυτή τη σαχλαμπούχλα! - και κατέληξε οτι τσάμπα καίει η λάμπα και καλύτερα τα chain mail τζάνκια να βρουν πιο εποικοδομητικές μεθόδους ξεκαυλώματος, γιατί αυτή ψόφησε.<br /><br />Όλα αυτά ήταν φυσικά παντελώς άχρηστα, γιατί όπως όλα τα cybermyths αυτού του τύπου, έτσι κι αυτός ξεφούσκωσε απο μόνος τους μετά απο λίγο. Βέβαια εδώ μιλάμε και για κάτι μύρια ζημιά - αλλά δε βαριέσαι...<br /><br />Φέτος το Μάιο μάλιστα, η Όπρα αποφάσισε να ξεκαθαρίσει μια και καλή το θέμα Τόμυ. Ιδού ο διάλογος:<br /><br /><object height="350" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/_HdRLSCJWgo"><param name="wmode" value="transparent"><br /><br /><br /><br /><embed src="http://www.youtube.com/v/_HdRLSCJWgo" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350"></embed></object><br /><br />Η ένδοξη πατρίδα μας - τελευταία ως συνήθως σε κάτι τέτοια - ανακάλυψε την όλη ιστορία μόλις φέτος, όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος την είχε ξεχάσει.</span></span></div><div align="justify"> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">Εμφανίστηκε λοιπόν σε έντυπο (αγνώστων λοιπών στοιχείων) το παρακάτω άρθρο της κυρίας Ανδριώτη (επίσης αγνώστων λοιπών στοιχείων, εκτός αν είναι συγγενής του Alexi Andriotti):</span></div><div align="justify"><br /></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><em><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff6600;"><strong>Ρατσιστής ο Χίλφιγκερ</strong> </span></span></em></div><div align="justify"><em><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">Αν ήξερα οτι οι Αφροαμερικανοί, οι Λατινοαμερικάνοι, οι Εβραίοι, οι Έλληνες και οι Ασιάτες θα φορούσαν τα ρούχα μου, δεν θα τα έφτιαχνα ποτέ τόσο όμορφα. Μακάροι αυτοί οι άνθρωποι να μη φορούσαν ποτέ τα ρούχα μου, επειδή είναι καταστκευασμένα για ανώτερης τάξης λευκούς ανθρώπους. Τη δήλωση αυτή έκανε ο Αμερικάνος σχεδιαστής μόδας Τόμι Χίλφιγκερ που συμμετείχε στην εκπομπή της Όπρα Γουίνφρεϊ με θέμα το ρατσισμό. Η παρουσιάστρια τον ρώτησε αν έκανε αυτή τη δήλωση και όταν ο σχεδιαστής της είπε "ναι", εκείνη του ζήτησε να αποχωρήσει απο την εκπομπή της! Σκεφτείτε τα αυτά πριν αγοράσετε κάτι δικό του...</span></em></div><div align="justify"><em><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span></em> </div><div align="justify"> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><br />Εμείς να τα σκεφτούμε κυρία μου. </span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><br />Εσείς όμως, που υποτίθεται πως είστε και δημοσιογράφα, μήπως να σκεφτόσασταν να ελέγξετε την εγκυρότητα των γραφομένων σας, αντί να αναπαράγετε και να επικυρώνετε την κάθε ράδιο-αρβύλα; </span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><br />Δεν είναι δύσκολο, αλήθεια σας λέω: ένα πρόχειρο γκουγκλάρισμα βγάζει κάτι εκατοντάδες σελίδες που υποστηρίζουν το αυτονόητο - οτι ένας πετυχημένος επιχειρηματίας δεν θα έκανε ποτέ την κεφαλαιώδη μαλακία να ζημιώσει την εταιρεία του κατα τόσο ηλίθιο τρόπο...</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><br />Και προσέξτε: δεν τα χώνω στη φιλενάδα που μου έστειλε με mail το άρθρο. Όσο κι αν συφιλιάζομαι με όσους πατάνε το forward χωρίς να το βάλουν λίγο να δουλέψει το ρημάδι το μυαλουδάκι, η μαύρη αλήθεια είναι οτι δεν είχε καμία υποχρέωση να το ψάξει η κοπέλα.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><br />Δεν τα χώνω ούτε καν σε ένα παιδικό πάρτυ-ραδιοφωνική εκπομπή στο Mad radio, όπου μία πιπίνα φόρτωνε τους ακροατές να μην ξαναπατήσουν πόδι στου Τόμυ το τσαρδάκι, γιατί είναι - περίπου - εχθρός της πατρίδας!</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><br />(δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά στην ελληνική version είμαστε κι εμείς μέσα στους θιγμένους!!!)</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><br />Σε όλους αυτούς ταιριάζει γάντι η φράση που διάβασα στο </span><a href="http://kafeskaitsigaro.blogspot.com/"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">ΒιοΛόγο </span></a><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">(και ανήκει στον μακαρίτη καθηγητή του Berkeley Carlo Cipolla):</span></div><div align="justify"><em><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><br />"... ένα ηλίθιο άτομο θα προκαλέσει απώλειες σε κάποιο άλλο άτομο ή σύνολο ατόμων ενώ παράλληλα η πράξη αυτή δεν αποφέρει κάποιο κέρδος στο ίδιο ή ενδεχομένως προκαλεί και απώλειες στο ίδιο".</span></em></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"></span> </div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><br />Το επιμύθιο, τέκνα, είναι το εξής: αν δε γουστάρετε τον Τόμυ και τους ομοίους του γιατί κοτσάρουν το λογότυπό τους σε κάτι πανάθλια τσίτια και τα πουλάνε σε γελοίες τιμές, μαζί σας!</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"><br />Ας μη γινόμαστε όμως πιόνια στο μεταξύ τους παιχνιδάκι για το ποιός θα κάνει την πιο γερή μπάζα...</span></div><div align="justify"></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-59615900119797032562007-09-21T12:36:00.000+03:002007-10-05T14:30:19.183+03:00Ξημερώνει και βραδιάζει<span style="font-family:verdana;color:#ff9900;"><strong>Ο τίτλος έχει λίνκι!</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff9900;"><strong>Το πατάς και βγαίνει μια εικόνα!!</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff9900;"><strong>Είναι το Hong Kong!!!</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff9900;"><strong>Το mouse σου είναι ο ήλιος: το κουνάς προς τα πάνω και ξημερώνει, το κουνάς προς τα κάτω και νυχτώνει!!!!</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff9900;"><strong>Γαματούλι?</strong></span>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-91534875574683366752007-09-20T11:32:00.000+03:002007-10-05T14:30:19.183+03:00Ραν-ταϊμ-έρο (όπως σο-μπρ-έρο)<a href="http://ambu.dare.googlepages.com/Run_time_Erro.wma"><strong><span style="font-family:verdana;color:#33ccff;">Εδώ </span></strong></a><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">ο ψηφιακός νταλκάς του Β. Πάλλη.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">Ακούστε τον να την ακούσετε!!!!!</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">ΔΕ ΧΑΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;">Βρέθηκε σε παλιά ΑΝΑΡΤΗΣΗ του </span></strong><a href="http://tomegalomastsirko.blogspot.com/"><strong><span style="font-family:verdana;color:#33ccff;">Τσίρκου</span></strong></a><strong><span style="font-family:verdana;color:#ff6600;"> - mille merci!</span></strong>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-4691688863563192172007-09-19T15:50:00.000+03:002007-09-19T16:28:06.122+03:00The wind of change μας πήρε και μας σήκωσε...<div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>Αφού παιδεύτηκα δυο μέρες με templates, skins, layouts και κώδικες (δόξα και τιμή στον ανώνυμο προγραμματιστή, τον καλύτερο πελάτη του ανώνυμου οφθαλμίατρου), κατάφερα τελικά να χάσω όλα μου τα λίνκια!!!</strong></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>Τί έμαθα:</strong></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>1. Οτι κυκλοφορούν εκατομμύρια διαφορετικά templates για όλα τα γούστα, γεγονός που κάνει δύσκολη την επιλογή και τη ζωή μας γενικότερα.</strong></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>2. Οτι απο αυτά τα εκατομμύρια templates, αυτά που κάνουν για τη δουλειά που τα θες είναι ελάχιστα. </strong></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>Και κατά κανόνα τα πιο ξενέρωτα. </strong></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>Και κανείς δε θα σου επισημάνει τη διαφορά ανάμεσα σε χρήσιμα και άχρηστα templates.</strong></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>Θα το ανακαλύψεις μια ώρα μετά, απο το error message του blogger. </strong></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>3. Τα templates τα σωστά τα πρόστυχα απευθύνονται αποκλειστικά σε χρήστες wordpress - βρε λες;... </strong></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>Σανίδα σωτηρίας οι θεοί PYZAM, με εγγύηση λόγω καταγωγής (ινδο-πάκια), άπαιχτη συλλογή μπλιμπλικιών και ακόμα πιο άπαιχτο όνομα. </strong></span></div><div align="justify"><span style="font-size:78%;color:#ff6600;"><strong>Θα 'λεγα κι άλλα καλά λόγια, αλλά μου την έσπασε το bannerάκι τους που κωλόκατσε πάνω-πάνω στη σελίδα και δε λέει να φύγει...</strong></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>Γι' αυτή τη σεζόν, λοιπόν, θα φορεθεί ένας super classy συνδυασμός μαύρου με πορτοκαλί-που-βγάζει-μάτι και αξεσουάρ γκομενίτσα εποχής λέιτ σίξτιζ - ή μήπως έρλι σέβεντιζ; Κατερίναααααα??!! - που θυμίζει λίγο Austin Powers και γι' αυτό την αγαπάμε!</strong></span></div><div align="justify"><span style="font-size:180%;color:#ff6600;"><strong>Περιμένω να ακούσω καμιά καλή κουβέντα για τον κόπο μου!!!!!!</strong></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><strong>Μέχρι να φιλοτιμηθείτε, πάω να αναζητήσω τα χαμένα λίνκια...</strong></span> </div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-56485225345621320882007-09-18T10:38:00.000+03:002008-12-09T08:51:45.184+02:00Στο μυαλό ξενυχτισμένου επιβάτη της ΕΘΕΛ - το χάος<a href="http://icons.iconator.com/678/ICONATOR_2522df9987bd2728dd74849bd54a736d.png"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://icons.iconator.com/678/ICONATOR_2522df9987bd2728dd74849bd54a736d.png" border="0" /></a><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;"></span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Κάθε πρωί περιμένω στη στάση το λεωφορείο.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Με πιάνει μία ανυπομονησία περίεργη, παρ' όλο που είμαι σίγουρη οτι θα έρθει.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Όπως σίγουρη είμαι οτι θα με πάει εκεί που πρέπει να φτάσω, είτε το θέλω είτε όχι.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Ξέρω απο την αρχή οτι θα κατέβω πριν το τέλος της διαδρομής. </span></div><br /><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">{Η λέξη "τέλος" ανέκαθεν μου έφερνε σύγκρυο, ακόμα και στο context "τέλη κυκλοφορίας".}</span><br /><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Στη διαδρομή το διασκεδάζω: ακούω ράδιο, χαζεύω τους άλλους επιβάτες...</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Ωραία, δε λέω. Αλλά όχι για πολύ.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Κι όταν τελικά δω τη στάση μου, ξέρω οτι ήρθε η στιγμή να πατήσω το κόκκινο κουμπί.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Όσο καλά κι αν πέρασα στην πρωινή μου βόλτα, εδώ κατεβαίνω.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Το λεωφορείο πρέπει να ακολουθήσει τη διαδρομή του κι εγώ τη δική μου.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Όσο κι αν προσπαθεί ο οδηγός να καθυστερήσει,</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">όσο κι αν κολλάει πίσω απο τα πιο αργοκίνητα οχήματα,</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">η ροή των πραγμάτων είναι προδιαγεγραμμένη.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">{Το πολύ πολύ να μου κάνει τα νεύρα κορδέλες.}</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Το κόκκινο κουμπί έχει πατηθεί και είναι υποχρεωμένος να σταματήσει και να ανοίξει τις πόρτες.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Για να πάρει ο καθένας το δρόμο που θέλει.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Μωρό μου, νομίζω οτι, κάπου στο βάθος, διακρίνω πλέον τη στάση μου. </span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Κι αν δεν έχουμε δραματική αλλαγή πορείας, δεν κωλώνω να πατήσω το κουμπί.</span> </div><br /><br /><a href="http://bunny.frozenreality.co.uk/strips/290804.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5111463864903497922" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqu_U6MfYNv-2nZ9qXoV-HSQgzKJDDYpcit_bX4efPQ8S1HhRAc4nfmLp6p8Toss3wGIuGkZXLeiTBxtza-rCiqQMWA4XRDFb9nKpBdy3O15xXlQMdHvoBbT3HsVAdF8jzZj26hA/s400/290804.jpg" border="0" /></a> <div align="justify"><a href="http://bunny.frozenreality.co.uk/strips/290804.jpg"></a></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-82445752634192114872007-09-07T11:57:00.000+03:002007-09-07T12:26:59.314+03:00Άλλος για την έδρα μας;<div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Πρόσφατα ανακάλυψα το blog του </span><a href="http://kafeskaitsigaro.blogspot.com/"><span style="font-family:verdana;color:#333399;"><strong>ΒιοΛόγου</strong></span></a><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">, στο οποίο εκτός των άλλων υπάρχουν και αρκετές ενδιαφέρουσες ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ σχετικά με την ανώτατη παιδεία στην Ελλάδα.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Σε κάποια απο αυτές, ένας απο τους σχολιαστές παραθέτει, αντί απάντησης, λίνκι για το άρθρο που ακολουθεί.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Προσωπική άποψη δε διαθέτω, ούτε και βλέψεις για ακαδημαϊκή καριέρα. Ο Μάργαρης όμως τα λέει ωραία, με έξυπνο χιούμορ και απόλυτα to the point.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Το κειμενάκι είναι copy-paste απο το ένθετο Νέες Εποχές της εφημερίδας Το Βήμα (</span><a href="http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14970&m=B53&aa=1"><span style="font-family:verdana;color:#333399;"><strong>εδώ </strong></span></a><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">το καλό το λίνκι) κι αν με μπουζουριάσουν για το κλόπιράιτ, ελπίζω να μου φέρνετε κανα τσιγαράκι στην ψειρού!</span> </div><br /><div align="center"><span style="font-family:verdana;font-size:130%;"><span style="color:#993399;"><strong>Πώς να γίνετε πανεπιστημιακός</strong> </span></span></div><div align="center"><br /><span style="color:#993399;"><span style="font-family:verdana;font-size:130%;">Ν. Σ. ΜΑΡΓΑΡΗΣ</span> </span></div><div align="justify"><br /><span style="color:#993399;"><em>Οταν στα πανεπιστήμια ψηφίζουμε σχεδόν κάθε εβδομάδα, η έκδοση οδηγού προς τους εκλέκτορες γίνεται αδήριτη ανάγκη. Ιδιαίτερα σε όσους διαθέτουν τη συσσωρευμένη εμπειρία των παλαιοτέρων, όπως ο υπογραφόμενος που είναι καθηγητής από το 1978. Πριν, επομένως, δω «τα ραδίκια ανάποδα», επιθυμώ να αφήσω και κάποια παρακαταθήκη στους νεότερους συναδέλφους. Στο κείμενο που ακολουθεί λαμβάνεται σοβαρότατα υπόψη το γεγονός ότι ο νόμος απαιτεί «φανερή και αιτιολογημένη ψήφο». Κάτι έπρεπε να γίνει λοιπόν για να μη βασανίζονται οι εκλέκτορες με την αιτιολόγηση και να δοθούν απερίσπαστοι και με πάθος στη μελέτη εφημερίδων, στην τηλεθέαση και στα μαζικά «πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια» που γίνονται σε εβδομαδιαία βάση και στα οποία συμμετέχει η λεγόμενη <a href="http://www.ntua.gr/posdep/"><span style="color:#ff0000;">ΠΟΣΔΕΠ</span></a>, η οποία εκπροσωπεί αγωνιστικά και μαζικά το αξιοσέβαστο ποσοστό του 10% των συναδέλφων. Κοπίασα αρκετά αλλά νομίζω ότι κατάφερα να κωδικοποιήσω τις περιπτώσεις που παρουσιάζονται, οπότε, ανάλογα με το αν τους αρέσει ή όχι η φάτσα του υποψηφίου, να βρίσκουν αμέσως στον τυφλοσούρτη που παρουσιάζω υπερήφανα όλα τα επιχειρήματα που μπορεί να χρειαστούν για να εξυψώσουν ή να μηδενίσουν οποιονδήποτε κρινόμενο. Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν διεκδικώ την πατρότητα του οδηγού, επειδή ίσχυε και ισχύει δίκην εθιμικού δικαίου, αλλά απλώς την κωδικοποίησή του. Την οποία είχα κάνει και πριν από είκοσι πέντε χρόνια στο περιοδικό «<a href="http://www.anti.gr/"><span style="color:#ff0000;">Αντί</span></a>». Ισως μερικοί αναγνώστες να απορήσουν, αλλά τους πληροφορώ ότι χρησιμοποιήθηκε ήδη ευρύτατα. Μια ματιά στα πρακτικά παλαιότερων εκλογών το αποδεικνύει. Ας θεωρηθεί η σημερινή προσφορά μου ένα μικρό λιθαράκι στην αύξηση της παραγωγικότητας στην ανώτατη Παιδεία και στην ενημέρωση των νέων εκλεκτόρων. Ας δούμε τώρα τις περιπτώσεις:<br /></em></span><a href="http://tovima.dolnet.gr/data/D2007/D0121/1neb53a.jpg"></a><br /><span style="color:#993399;"><em><strong>1. Ο υποψήφιος είναι νέος<br />Τον θέλουμε</strong>. Η ηλικία του είναι εγγύηση ελπίδας ότι θα προσφέρει πολλά. Ο ενθουσιασμός που μπορεί να μεταδώσει στους φοιτητές ένα νέο άτομο, το οποίο δεν αφομοιώθηκε ακόμη με τις παραδοσιακές πανεπιστημιακές δομές, είναι απαραίτητος.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε</strong>. Δυστυχώς είναι ακόμη ανώριμος για την κατάληψη της θέσης. Καλό θα είναι να μην βιάζεται, αλλά να συνεχίσει τις προσπάθειές του με σοβαρότητα και χωρίς σπασμωδικές κινήσεις. </em></span></div><span style="color:#993399;"><em><div align="justify"><br /><strong>2. Ο υποψήφιος είναι ηλικιωμένος</strong><br /><strong>Τον θέλουμε.</strong> Η ωριμότητα που απέκτησε μετά πολυετή προσφορά τον κάνει αναντικατάστατο. Εφτασε ο καιρός η εμπειρία του να γίνει κτήμα των νεοτέρων.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε</strong>. Παρ' όλη την πολυετή παρουσία του δεν μπόρεσε ως σήμερα να αποδείξει ότι είναι άξιος για την κατάληψη της θέσης αυτής, η οποία απαιτεί αυξημένες υποχρεώσεις. Η ανάγκη για νέους και δυναμικούς διδάσκοντες είναι αδήριτη, ιδιαίτερα σε χώρους όπως ο πανεπιστημιακός, που χαρακτηρίζεται από δυναμισμό. </div><div align="justify"><br /><strong>3. Ο υποψήφιος έχει πολλές εργασίες<br />Τον θέλουμε.</strong> Ο αριθμός των εργασιών του δείχνει ασυνήθιστα ερευνητικό πάθος και εργατικότητα.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε</strong>. Φαίνεται, δυστυχώς, ότι χαρακτηρίζεται από πάθος για γρήγορη ανέλιξη και έτσι έδωσε περισσότερο βάρος στην ποσότητα παρά στην ποιότητα. </div><div align="justify"><br /><strong>4. Ο υποψήφιος έχει λίγες εργασίες<br />Τον θέλουμε</strong>. Ουδέποτε έδρασε πάνω του ο καριερισμός, κάτι που δείχνει ξεκάθαρα ο αριθμός των λίγων, αλλά αρίστης ποιότητας, εργασιών του.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε</strong>. Μέσα σε τόσα χρόνια ελάχιστα δείγματα της δουλειάς του είδαν το φως της δημοσιότητας, κάτι που δείχνει σοβαρή στειρότητα. </div><div align="justify"><br /><strong>5. Ο υποψήφιος έχει εργασίες μόνος του<br />Τον θέλουμε.</strong> Φαίνεται ξεκάθαρα από το δημοσιευμένο έργο του ότι υπάρχει σοβαρότατη αυτοδυναμία, μια και είναι σχεδόν πάντοτε ο μοναδικός συγγραφέας.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε.</strong> Ο πανεπιστημιακός χώρος απαιτεί συνεργασία. Πώς μπορεί να προωθήσει άτομα όταν δούλεψε σχεδόν πάντοτε απομονωμένος; Πώς θα συνεργαστεί με τους νέους επιστήμονες και φοιτητές όταν παρουσιάζει αυξημένη εσωστρέφεια; </div><div align="justify"><br /><strong>6. Ο υποψήφιος έχει εργασίες σε συνεργασία με άλλους<br />Τον θέλουμε.</strong> Φαίνεται ξεκάθαρα όχι μόνο το πάθος του υποψηφίου για δουλειά ποιότητας αλλά συγχρόνως και η συνεργατικότητά του, κάτι που τον κάνει ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε.</strong> Δυστυχώς δεν μπορεί να φανεί η αυτοδυναμία του υποψηφίου γιατί η προσωπική του συμβολή σε δημοσιευμένες εργασίες είναι σημείο σκοτεινό που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. </div><div align="justify"><br /><strong>7. Ο υποψήφιος συνεργάστηκε με διασήμους<br />Τον θέλουμε.</strong> Οταν ο διάσημος επιστήμονας τάδε, που έχει δυνατότητα επιλογής των αρίστων του κλάδου του τον έχει στο επιτελείο του, φαίνεται ξεκάθαρα ότι πρόκειται για επιστήμονα αναγνωρισμένης επάρκειας.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε.</strong> Πώς να αναγνωριστεί η προσωπική επάρκεια και αυτοδυναμία υποψηφίου που δούλεψε πάντα στη σκιά των άλλων; </div><div align="justify"><br /><strong>8. Ο υποψήφιος συνεργάστηκε με ασήμους<br />Τον θέλουμε.</strong> Είναι φανερό ότι ο υποψήφιος, με την αναμφισβήτητη επάρκειά του, δημιούργησε δική του ερευνητική ομάδα στην οποία κυριαρχούσε.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε.</strong> Δυστυχώς, ουδέποτε ο υποψήφιος μαθήτευσε σε έγκριτους επιστήμονες και φαίνεται να τον διακρίνει υπεροψία. Είναι ξεκάθαρο ότι αγνοεί την παραγωγική ατμόσφαιρα συνεργασίας που προκύπτει με τους αρίστους του κλάδου. </div><div align="justify"><br /><strong>9. Ο υποψήφιος ασχολήθηκε μόνο με ένα θέμα<br />Τον θέλουμε.</strong> Με ιδιαίτερα αυξημένη επιμονή και υπομονή ανάλωσε τη ζωή του στην έρευνα τού τάδε θέματος χωρίς σπασμωδικές κινήσεις, κάτι που εγγυάται σοβαρή ποιότητα επιστήμονα.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε.</strong> Δυστυχώς παρέμεινε για όλη τη μέχρι σήμερα ζωή του σε έναν σχετικά στενό ερευνητικό χώρο, κάτι που δείχνει ανεπάρκεια αντίδρασης στις νέες τάσεις και εξελίξεις της επιστήμης που καθημερινά εμφανίζονται και μας προκαλούν να τις μελετήσουμε. </div><div align="justify"><br /><strong>10. Ο υποψήφιος ασχολήθηκε με πολλά θέματα<br />Τον θέλουμε.</strong> Στην Ελλάδα δεν έχουμε δυστυχώς την πολυτέλεια να προωθούμε άτομα που ασχολήθηκαν μόνο σε έναν ερευνητικό χώρο. Ο υποψήφιος δείχνει ξεκάθαρα με την πολυμέρειά του ότι θα αποβεί ιδιαίτερα χρήσιμο στέλεχος και θα ανταποκριθεί όχι μόνο στα στενά όρια της υπό πλήρωσης θέσης, αλλά θα βοηθήσει ουσιαστικά την όλη εξέλιξη του τμήματός μας.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε.</strong> Φαίνεται ξεκάθαρα ότι μικρό μόνο μέρος του έργου του εμπίπτει στο περιεχόμενο τής υπό πλήρωσης θέσης. Παρ' όλο τον μεγάλο αριθμό των εργασιών του ελάχιστες αφορούν το αντικείμενο για το οποίο αναζητούμε υποψήφιο που θα το θεραπεύσει. </div><div align="justify"><br /><strong>11. Ο υποψήφιος ήταν πολλά χρόνια στο εξωτερικό</strong><br /><strong>Τον θέλουμε.</strong> Η συσσωρευμένη εμπειρία που απέκτησε δουλεύοντας σε αναγνωρισμένα ιδρύματα της αλλοδαπής τον κάνουν αναντικατάστατο. Υπάρχει αδήριτη ανάγκη προσέλκυσης επιστημόνων κύρους που δεν γνωρίζουν σύνορα.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε.</strong> Δυστυχώς αγνοεί την ελληνική πραγματικότητα. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ατόμων που ενώ διέπρεψαν στο εξωτερικό όταν ήρθαν στη χώρα μας απέτυχαν. </div><div align="justify"><br /><strong>12. Ο υποψήφιος δεν πήγε στο εξωτερικό</strong><br /><strong>Τον θέλουμε.</strong> Παρ' όλη τη συνεχή παρουσία στη χώρα μας κατάφερε και απέδωσε σοβαρότατο έργο, παλεύοντας συνεχώς με τις αντίξοες ελληνικές συνθήκες, τις οποίες κατόρθωσε και ξεπέρασε.<br /><strong>Δεν τον θέλουμε.</strong> Δυστυχώς, του λείπει κάθε μετεκπαίδευση στο εξωτερικό. Σε μια εποχή όπου η ανταλλαγή πληροφοριών είναι παραπάνω από αναγκαία ο υποψήφιος εμφανίζεται τελείως γυμνός από τέτοια εμπειρία. Το μειονέκτημα αυτό είναι ανυπέρβλητο. </div><div align="justify"><br />Οι παραπάνω οδηγίες είναι φυσικό ότι δεν εξαντλούν το θέμα, νομίζω όμως ότι προσφέρει σημαντική βοήθεια. Θεωρώ επίσης ότι ορισμένες εκφράσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να βοηθήσουν προκειμένου η αιτιολόγηση να είναι πλήρης. Για παράδειγμα, μπορεί να γίνεται ξεκίνημα με την έκφραση «διάβασα προσεκτικά και υπεύθυνα το έργο του υποψηφίου και βρίσκομαι στην ευχάριστη (δυσάρεστη) θέση να το ψηφίσω (να μην τον ψηφίσω) διότι». Στο σημείο αυτό παρεμβάλλεται το κείμενο του οδηγού και συνεχίζουμε:«Ιδιαίτερα στις κρίσιμες στιγμές τις οποίες η Παιδεία μας διέρχεται». Εδώ μπορεί να προστεθεί, ανάλογα με το αν οι φοιτητές μας βλέπουν, «οι φοιτητές σήμερα έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις από μας και δεν πρέπει να τους απογοητεύσουμε». Αν οι φοιτητές συμφωνούν με τη θέση μας, πάει καλά, αν όμως διαφωνούν, το κλείσιμο μπορεί να εμπλουτιστεί με το κρεσέντο «γνωρίζω ότι σήμερα με το νεανικό πάθος και την αγνότητα που διακρίνει τους φοιτητές μας να διαφωνούν, όμως, είμαι βέβαιος ότι θα κατανοήσουν τη στάση μου που καθορίζεται τόσο από επιστημονική πληροφόρηση που διαθέτω όσο και από την αγάπη και το αίσθημα ευθύνης προς αυτούς». Αν- με πρόβες στο σπίτι - δώσουμε όλο μας το πάθος στην απαγγελία αυτή, πιθανότατα και με έναν λυγμό στο σημείο που μιλάμε για υπευθυνότητα, υπάρχει μεγάλη ελπίδα και να μας χειροκροτήσουν. </div><div align="left"><br />Ο κ. Ν. Σ. Μάργαρης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. </div><div align="right"><br />Το ΒΗΜΑ, 21/01/2007 , Σελ.: B53</em></span></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-81067702448817639282007-09-07T11:33:00.000+03:002007-09-07T11:56:58.624+03:00Τsόντa / έκτακτο<div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Αγαπητέ κύριε Αλαβάνο,</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">μετά λύπης μου σας πληροφορώ πως το γεγονός οτι, σαν παιδί κι εγώ, διατηρώ ένα blog, όπου γράφω ό,τι μου κατέβει στην καρκάλα, δε σημαίνει σε καμία περίπτωση οτι προτίθεμαι να σας ψηφίσω κιόλας. </span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Φαντάζομαι οτι υπάρχουν κάποιες χιλιάδες Ελλήνων που ασχολούνται με blogs, είτε ενεργά είτε από σπόντα. Επίσης, με σχετική ασφάλεια μπορώ να υποθέσω πως δεν πιάσατε καθέναν απο αυτούς να τον ρωτήσετε τί θα ψηφίσει - και σίγουρα δεν σας απάντησαν μ' ένα στόμα μια φωνή "εσένα πρόεδρε"... </span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Ως εκ τούτου, καλό θα ήταν να μη δημιουργείτε εντυπώσεις αναφερόμενος σε μία τόσο ευρεία κατηγορία συμπολιτών σας ως "οι bloggers", ιδίως δε όταν συμμετέχετε σε ένα τόσο προβεβλημένο τηλεοπτικό γεγονός όπως ήταν το χθεσινοβραδινό -και καλά - debate. </span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Όχι τίποτ' άλλο, μου τρομάζετε και τη γιαγιά και νομίζει οτι ανήκω σε κάποια αίρεση που σχεδιάζει μαζικές αυτοκτονίες των μελών της μετά τις εκλογές!</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Μετά τιμής,</span></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#ff0000;">Εγώ</span></div>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-29656237.post-84727987891999949202007-08-30T13:24:00.000+03:002008-12-09T08:51:45.655+02:00Τί είδε ο Ιάπων στο Σύνταγμα<strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Κατ' αρχήν να ομολογήσω οτι βαριόμουν ΦΡΙΚΤΑ να κατέβω κέντρο.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Έκανε ζέστη, μόλις είχα γυρίσει απ' τη δουλειά, νύσταζα...</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Τελικά μ' έφαγε η πρεμούρα μου να "διαδώσω το μήνυμα" και με τράβηξαν με το ζόρι, χρησιμοποιώντας το ατράνταχτο επιχείρημα "εσύ μας έστειλες το mail για τη συγκέντρωση - έλα να πακετωθούμε παρέα".</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Ντύθηκα λοιπόν μαύρη χήρα και μαζί με τα δύο κοράκια μου φορτωθήκαμε στο λεωφορείο.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Τρεις στάσεις μετά και ενώ το λεωφορείο ήταν σταματημένο, ένας πεζός ήρθε με φόρα, στούκαρε πάνω του και άνοιξε το κεφάλι του. </span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Ο πεζός...</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Έπεσε πάνω στο λεωφορείο...</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Θα έπρεπε ίσως να μας πει κάτι αυτό το γεγονός (καθήστε σπίτια σας), αλλά δε μας είπε.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Και συνεχίσαμε απτόητοι με το επόμενο λεωφορείο.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Λίγη ώρα αργότερα βρισκόμασταν στο μετρό παρέα με πλήθος άλλες χήρες και κοράκια. </span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Το θέαμα θα πρέπει να ήταν σκιαχτικό, γιατί τα περισσότερα παιδάκια που περίμεναν στους σταθμούς με τους γονείς τους, αρνούνταν να μπουν στο τρένο με όλη αυτή τη μαυρίλα.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Να σημειώσω εδώ, μιας και είπαμε για παιδάκια, οτι στη συγκέντρωση συμμετείχαν και αρκετοί γονείς με τα πιτσιρίκια τους - έχει σημασία...</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Τέλος πάντων, κάποτε φτάσαμε.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Βγαίνοντας απο το σταθμό του Συντάγματος, μείναμε μαλάκες με το πλήθος που είχε μαζευτεί.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Και ήταν όλοι τόοοοοσο ήσυχοι, που προς στιγμήν σκέφτηκα "Ρε λες να πετύχει τελικά;"</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Τρια δευτερόλεπτα αργότερα άκουσα την πρώτη σφυρίχτρα.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">ΟΚ. Ακόμη εδώ είμαστε, δεν έχουμε περάσει τα σύνορα, ούτε έχουμε διακτινιστεί σε μια άλλη χώρα, όπου η ιδέα "σιωπηλή διαμαρτυρία" δεν προκαλεί αυθόρμητο αχαχουχα.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Μέσα στον γενικό χαμό, βρήκαμε ως εκ θαύματος τους υπόλοιπους τρεις της παρέας. Νερό πάλι δε βρήκαμε - τουλάχιστον όχι κρύο.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">Για κάμποση ώρα περιφερόμασταν άσχετα, ψάχνοντας για καμιά περιβαλλοντική οργάνωση να ρωτήσουμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ως εθελοντές. Τελικά βρήκα μόνο </span></strong><a href="http://www.edasa.gr/"><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#6666cc;">αυτούς τους τύπους</span></strong></a><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;">, οι οποίοι περιπολούν στην Πάρνηθα (μόνο;) για την πρόληψη δασικών πυρκαγιών. Κάτι είναι κι αυτό...</span></strong><br /><br /><br /><br /><br /><br /><span style="font-family:verdana;font-size:130%;color:#6633ff;"><strong>ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Κατά τα άλλα, μαζέψαμε ένα πάκο φυλλάδια με περιεχόμενο αμιγώς πολιτικό - μη σου πω και κομματικό - που κατέληγαν όλα στο ίδιο ρεζουμέ: Μην ψηφίσετε αυτούς, ψηφίστε εμάς που έχουμε και οικολογικές ευαισθησίες. Και δημεύουμε και την εκκλησιαστική περιουσία άμα λάχει!</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Κάποιοι απο αυτούς που έπαιρναν τα φυλλάδια πάλι, δεν ξέρω πόσο <em>καίγονται</em> για τα δάση, για την καθαριότητα της πόλης πάντως καρφάκι δεν τους <em>καίγεται</em>. Αρκετοί μάλιστα, πριν τα πετάξουν στο δρόμο, τα έκοβαν μικρα κομματάκια - έξτρα πόντοι δυσκολίας για τον οδοκαθαριστή της επόμενης μέρας...</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Στο οδόστρωμα έβλεπες επίσης: μπουκαλάκια νερού, πλαστικά ποτήρια καφέ (τρελή δουλειά το everest) και πολλές πολλές πολλές γόπες (δύο απο τις οποίες δικές μου, το ομολογώ). Όμορφα......</strong></span><br /><br /><strong><span style="font-family:verdana;font-size:130%;color:#6633ff;">ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΕΣ</span></strong><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Βαθιά ανάσα και αισιόδοξες σκέψεις. Τουλάχιστον δεν ακούμε ντουντούκες.</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Πέντε δευτερόλεπτα μετά την ακούω. Όχι γενικώς, τη ντουντούκα ακούω. Μπα, ιδέα σου θα 'ναι...</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Γυρίζω να δω. Δεν είναι ιδέα σου.</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Ένας τύπος κρατάει το μικρόφωνο και προσπαθεί να διαβάσει κείμενο απο κάποιο απο τα φυλλάδια που κρατάμε κι εμείς στα χέρια μας.</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Ένας δεύτερος κρατάει τη ντουντούκα. Δεν προσπαθεί να διαβάσει τίποτα. Ευτυχώς.</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Πίσω τους ακολουθεί κοπελίτσα που βαράει παλαμάκια (!!!). Πίσω της δεν ακολουθεί κανείς. Κάνουν μερικά βήματα και εξαφανίζονται στο πλήθος. </strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Παράνοια.</strong></span><br /><br /><strong><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:verdana;color:#6633ff;">ΧΩΡΙΣ ΠΑΝΟ</span> </span></strong><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Ψυχραιμία. Τουλάχιστον δε βλέπουμε πανό.</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Ο διπλανός μου με τραβάει στην άκρη. Μήπως θέλει να γνωριστούμε καλύτερα;</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Όοοοοχι. Απλά έχει δει κάτι να πλησιάζει. Is it a bird? Is it a plane? Όχι. </strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Μια πορεία. Κανονική. Με τα πανό της, τα συνθήματά της, κομπλέ.</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Κάτι χιλιάδες κόσμος είναι αυτός, να μην εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία;</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Πλέον τα 'χω πάρει άσχημα και κάποιος πρέπει να την πληρώσει. Την πληρώνει τελικά άσχετη - και κάπως κουνημένη - κυριούλα που είχε την κακή ιδέα να μας πλησιάσει με επιθετικό ύφος και ανεβασμένο τόνο φωνής. Προλαβαίνω να της τα χώσω για κανένα πεντάλεπτο, προτού τραπεί εις άτακτον φυγήν. </strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Ο καλός μου αποφασίζει οτι αυτή μάλλον είναι η κατάλληλη ώρα να με μπουγελώσει. Πριν φάμε κανα βρωμόξυλο.</strong></span><br /><br /><span style="font-family:verdana;font-size:130%;color:#6633ff;"><strong>ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Μ' ετούτα και μ' εκείνα έχει βραδιάσει πια. Ανεβαίνουμε προς τη Βουλή και σα να αναθαρρεύω κάπως. Οι περισσότεροι παραμένουν στην πλατεία. Χωρίς πανό. Χωρίς συνθήματα. Κρίμα που οι λίγοι μπορούν να χαλάσουν την προσπάθεια των πολλών. Και σου μένει στο τέλος μια πικρίλα στο στόμα...</strong></span><br /><span style="color:#ff0000;"><strong><span style="font-family:verdana;font-size:85%;">Ανεβαίνουμε που λες τα σκαλιά της πλατείας. ΈΞω απο τη Βουλή, κάποιοι έχουν ανάψει φωτιά. Χωρίς φασαρίες. Ήσυχα κι ωραία. Κόσμος πολύς στριμώχνεται σε όλο το δρόμο. Μαζί και οι γονείς με τα παιδάκια που λέγαμε πριν. Και ξαφνικά ΜΠΑΜ! </span></strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Είμαστε μακριά απο το σκηνικό. Δεν είδα τί συνέβη. Απο τους γύρω μου ακούω "οι μπάτσοι ρίχνουν κροτίδες". Σύμφωνα με τις σημερινές ειδήσεις, "οι άνδρες των ΜΑΤ προχώρησαν σε ρίψη χειροβομβίδων κρότου-λάμψης όταν αντιλήφθηκαν ύποπτες κινήσεις αναρχικών στο χώρο". </strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Έξω απο τη Βουλή, το μόνο που αντιληφθήκαμε ήταν το ΜΠΑΜ. Κι ύστερα ήρθαν τα συνθήματα. Τα γνωστά. "Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι", "Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή". Τίποτα πρωτότυπο. </strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Κι άλλο ΜΠΑΜ. Και ξαφνικά ο κόσμος χωρίζεται στα δύο: σ' εκείνους που τρέχουν προς το νταβαντούρι και σ' εκείνους που τρέχουν να φύγουν απο το νταβαντούρι. Οι πρώτοι αδιαφορούν για τους δεύτερους. Οι δεύτεροι - κυρίως μεγαλύτεροι σε ηλικία και κοριτσάκια - προσπαθούν να αποφύγουν τους πρώτους, που τους σπρώχνουν στην άκρη, βγάζοντας παράλληλα απο τα σακίδια τον απαραίτητο εξοπλισμό: μάσκες, κράνη, μαντίλια και τα ρέστα παγωτό.</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Τί κάνει η αστυνομία για να ελέγξει την κατάσταση; Ρίχνει και τρίτη κροτίδα. Και τέταρτη. Και πέμπτη. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να τρέχουν πανικόβλητοι και αναρωτιέμαι: αν ένας απο αυτούς γλιστρήσει, πέσει και πόδοπατηθεί, αν κάποιος σκοντάψει, κουτρουβαλήσει τα σκαλιά και σπάσει οτιδήποτε (απο αστράγαλο μέχρι λαιμό), ποιός θα αναλάβει την ευθύνη; Μήπως η αστυνομία, που στο κάτω-κάτω προκάλεσε όλο τον πανικό; Ούτε εσύ το βλέπεις ε;</strong></span><br /><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Δεν προλαβαίνω να αναρωτηθώ για πολύ. Με τραβάνε οι υπόλοιποι και φεύγουμε με τα πόδια προς Ευαγγελισμό. Στο δρόμο πέφτουμε πάνω σε μια πολύ παράξενη εικόνα: τρεις κλούβες κλείνουν κατά πλάτος το δρόμο, τα ΜΑΤ παραταγμένα μπροστά και πίσω τους ένα τεράστιο, πανέμορφο φεγγάρι! Έκανα και απόπειρα να φωτογραφίσω το θέαμα. Άθλιο αποτέλεσμα, αλλά δίνει μια ιδέα:</strong></span><br /><br /><br /><br /><br /><div align="center"></div><p><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5104472070786523202" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilR2yPllPIVeEMX-nbVDk3D6HXM1iV-qDXIxax2XjP8jM6NBwtPEeTZmdmFsuZJePb2P1ZrxN0P4nlwkUVqQqBbFEvHMESBfr5iKKcj7fk25qKAwyMI-zrjrYSAV8Wj2vbHfZsXw/s400/P1000531.JPG" border="0" /></p><p align="justify"><span style="font-family:verdana;font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Κατεβαίνοντας στο σταθμό της Κατεχάκη, έχουμε μία τελευταία αναπάντεχη συνάντηση με τους φίλους μας τα ΜΑΤ: τρεις διμοιρίες με πλήρη εξάρτυση κατευθύνονται με το μετρό προς το Σύνταγμα. Προφανώς για να ελέγξουν το πλήθος κι αυτοί, όπως είχαν κάνει με τόση επιτυχία οι συνάδελφοί τους προηγουμένως...</strong></span></p><p align="justify"><span style="font-size:85%;color:#ff0000;"><strong>Κατεβαίνοντας προς την αποβάθρα, τα άξια αυτά τέκνα του αθάνατου ελληνικού πνεύματος κρίνουν σκόπιμο να φωνάζουν ο ένας στον άλλο, να χτυπούν τις ασπίδες τους όπου βρουν και γενικά δημιουργούν μία τρελή βαβούρα, ενώ παράλληλα κοιτούν προκλητικά έντονα τους παγωμένους επιβάτες ("Ρε μπας κι έγινε πραξικόπημα;") σχολιάζοντας διακριτικότατα ("Πω ρε μαλάκα ένα μουνιιι!!!").</strong> </span></p><p align="justify"><strong><span style="font-size:85%;color:#ff0000;">Αυτά τα μπόλικα είδα εγώ, ο άσχετος και μη δικτυωμένος πολίτης που τραβήχτηκα στο Σύνταγμα χθες να εκφράσω την αγανάκτηση και το θυμό μου.</span></strong></p><p align="justify"><strong><span style="font-size:85%;color:#ff0000;">Στο εξης θα αγανακτώ και θα θυμώνω σπίτι μου. Όχι γιατί οι προθέσεις των διοργανωτών δεν ήταν καλές. Οι καλύτερες. Και αυτό φάνηκε απο τον κόσμο που έπιασε το μήνυμα - θρηνούμε στην κηδεία του μέλλοντός μας - και φέρθηκε ανάλογα. Κι αυτοί ήταν οι περισσότεροι.</span></strong></p><p align="justify"><strong><span style="font-size:85%;color:#ff0000;">Αλλά αυτή την καπηλεία δε γουστάρω να τη βλέπω, όπως δε γουστάρω να ακούω απο 18χρονά με αφάνα και φιογκάκι ατάκες του τύπου "μαλάκα δε γουστάρεις τρελά να τα σπάσουμε τώρα;", λες κι είναι πρώτο τραπέζι πίστα στην Κελεκίδου...</span></strong></p>Effiehttp://www.blogger.com/profile/09027835300101590597noreply@blogger.com4