Ταπηροκρανίασις 1

Χτες βράδυ, αραχτή στο κρεβάτι, παίζω γαμάτο παιχνιδάκι που μόλις έχω ανακαλύψει Scratches το όνομα αυτού) και είμαι μες στην τρελή χαρά.

Κατά τύχη έχει ξεμείνει ανοιχτή και η τιβούλα και παίζει τα δικά της.

Κολλάω σε κάποιο σημείο του παιχνιδιού, συγχίζομαι, ανάβω τσιγάρο και ρίχνω βλέφαρο στην τιβούλα.

Αρχικά βλέπω ένα κοριτσάκι λίγο μόγγολο. Δίνω λίγο ήχο και ακούω πως πρόκειται περί παιδιού-θαύμα, κόρη Ελλήνων μεταναστών στο Αμέρικα που μπήκε στο πανεπιστήμιο Τάδε στα 6 της, αυτή τη στιγμή είναι 14 και έχει ήδη το πρώτο της μεταπτυχιακό, ενώ θέλει να πάρει άλλα 5 πτυχία (προφανώς οι μετανάστες έχουν πολλούς άδειους τοίχους στο σπίτι).

"Μπράβο", λέω απο μέσα μου η αθώα κορασίς, "να που η ελληνική τηλεόραση προβάλλει και αξιόλογα άτομα κι όχι μόνο τα μπούτια της Μπεζαντάκου - κι εμείς οι μαλάκες μόνο να τη θάβουμε ξέρουμε (την τηλεόραση, όχι τη Μπεζαντάκου, αυτή καλά να πάθει, και λίγα ακούει ) - μπλα μπλα μπλα μπλα".

Η εκπομπή συνεχίζεται σε στυλ verite, με το κοριτσάκι να ταϊζει τα περιστέρια στο Σύνταγμα, τις πάπιες στον Εθνικό Κήπο και γενικά ό,τι πεινασμένο ζωντανό βολοδέρνει στην ευρύτερη περιοχή κέντρου πρωτευούσης ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ φτάνουμε στο ζουμίιιι:

Γιατί λοιπόν προβάλλεται - και μάλιστα σε prime time - αυτό το έρμο παιδάκι με το εξαψήφιο iq;

Ως παράδειγμα προς μίμηση για τα δικά μας τα σκασμένα, που η υψηλότερη φιλοδοξία τους είναι να τα πάρουν στο fame story και να τα πάρουν χοντρά;

ΟΟΟΟΟΟΟΧΙ μικρά ανυποψίαστα σκουλίκια!

Δε μας ενδιαφέρουν οι ακαδημαϊκοί στόχοι του μικρού θηλυκού Einstein! Σιγά το πράγμα άλλωστε - τη σήμερον, κάθε 15χρονο που σέβεται τον εαυτό του έχει 5-6 πτυχιάκια στην καβάτζα για μια ώρα ανάγκης...

Άλλο όνειρο ζωής της μονόφρυδης καλλονής του πνεύματος μας ενδιαφέρει. Και ποιό είναι αυτό;

Μα φυσικά ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΑΚΗ!!!!!

Όοοοοχι, όχι το μόντελο Παπαδάκη. Τον άλλο, τον καραφλούλη που χαζεύεις πρωι πρωι πίνοντας το καφεδάκι σου για να δεις ποιός απεργεί και ποιός πορεύεται στο κέντρο σήμερα και να ρίξεις το απαραίτητο πρωινό μπινελικάκι για το καλό. Κατάλαβες τώρα; Αυτόν!!!

Και έρχομαι και τα παίρνω εγώ τώρα!

Όχι πως έχω κάτι προσωπικό με τον άνθρωπο. Μια χαρά τυπάκος είναι...

Αλλά ΕΛΕΟΣ!

Υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να παρουσιάσεις έναν χαρισματικό άνθρωπο στο ευρύτατο κοινό στο οποίο απευθύνεσαι κυρά τιβούλα μου - ΑΥΤΟΝ έκρινες ως σημαντικότερο;;;

Από τη ζοχάδα μου δεν πρόσεξα ούτε ώρα, ούτε κανάλι... Απλά σιχτίρισα, έκλεισα τη γαμοτιβούλα και επέστρεψα στο ωραίο μου το παίγνιο (Scratches, σας το 'πα;) να κυνηγήσω φαντασματάκια δολοφονημένων ιθαγενών, που ξαφνικά μου φάνηκαν πολύ πιο συμπαθή απο τα τέρατα που βλέπω γύρω μου ώρες-ώρες...

PS: Και βρήκα και τη λύση του γρίφου που με βασάνιζε! Τελικά η τσαντίλα, σε μικρές δόσεις, έχει ευεργετικά αποτελέσματα μάλλον...