Ταπηροκρανίασις 2

Την πήρατε χαμπάρι την καινούρια εφημερίδα που βγήκε την Κυριακή και λέγεται "Το Άρθρο";

Και να μην την πήρατε, δε χάσατε και τίποτα...

Το ξέρετε οτι η εν λόγω εφημερίδα διαθέτει ένθετο με τίτλο "Blog";

Ομοίως δε χάνετε...

Αν όμως δεν το είδατε, σας πληροφορώ μετά μεγάλης λύπης μου οτι το εν λόγω έντυπο στάθηκε αφορμή να κλείσει ένα απο τα πιο αγαπημένα μου μπλογκάκια, με το οποίο έριχνα το γέλιο της αρκούδας σε σχεδόν καθημερινή βάση, μαζί με πολλούουουουους πολλούς άλλους εξίσου πειραγμένους όπως και η αφεντιά μου.

Πρόκειται για το μπλογκ του Gelial και δε βάζω λίνκι σκόπιμα, καθότι ο άνθρωπος αναγκάστηκε να σβήσει όλα του τα ποστ και πλέον το μόνο που υπάρχει είναι το "κηδειόχαρτο" (μακριά απο μας!) - δηλαδή καμία σχέση αυτή η καταθλιπτική κατάσταση με την πραγματική εικόνα που παρουσίαζε το μπλογκ πριν τη νίλα που έπαθε...

In a nutshell: Το συγκεκριμένο ένθετο απαρτίζεται απο τυχαία αποσπάσματα διαφόρων blogs, ένα απο τα οποία ανήκε στον φίλτατο Gelino. Το άτομο που έκανε την επιλογή, είχε την ευαισθησία να παραθέσει σε κάθε απόσπασμα το url απο το οποίο αυτό προήλθε (ως πηγή), καθώς και το ψευδώνυμο του εκάστοτε συντάκτη. Μέχρι εδώ καλά.

Παρέλειψε όμως το άτομο αυτό (δε γνωρίζω κατά πόσον πρόκειται περί δημοσιογράφου ή όχι) να ζητήσει κάποιου είδους έγκριση απο τους συντάκτες των κειμένων. Έστω μέσω email... Έστω τυπικά...

Αποτέλεσμα: Ο Gelinoς, ο οποίος για τους δικούς του λόγους δεν ήθελε με την καμία να μάθουν οι γύρω του οτι διατηρούσε blog, προκειμένου να εκτεθεί ανεπανόρθωτα σε φίλους, γνωστούς και συναδέλφους, αναγκάστηκε να σβήσει τα πάντα και να αποχωρήσει απο την όλη ιστορία των blogs σαν κυνηγημένος... Ήταν ανάγκη;

Μυστήριο τραίνο το blog τελικά...

Γιατι, ενώ άλλοι γράφουν για ό,τι θα συζητούσαν χαλαρά και με τους φίλους τους (π.χ. η φιλενάδα μου η Κατρίν - είτε τη διαβάζεις, είτε την ακούς, ένα και το αυτό! ;>>), υπάρχουν και ορισμένοι που, ¨πατώντας" στην ανωνυμία που τους προσφέρει το μέσο, μπορεί να εκφράσουν σκέψεις που ίσως δε θα είχαν την άνεση ή τη δυνατότητα να ξεφουρνίσουν σε φάση face to face. Δεν είναι κακό, απλώς καλύπτει μια διαφορετική ανάγκη. Και το outing σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να αποβεί απο απλά δυσάρεστο (όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση) έως και απόλυτα καταστροφικό (λ.χ. στην περίπτωση ενός παντρεμένου gay με 5 κουτσούβελα).

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Σίγουρα όχι για να κάνω το δικηγόρο του Gelial. Το παιδί τα είπε πολύ πιο ωραία μόνο του και φαίνεται μάλιστα απολύτως κατασταλαγμένος στην απόφασή του να το κλείσει το μαγαζάκι-γωνία και μπράβο του. Μόνο και μόνο γι' αυτή του τη στάση μετανιώνω που δεν έκατσε να γνωριστούμε...

Αν όμως μπορεί ο καθένας απο εμάς να δει αύριο-μεθαύριο ένα κείμενό του να κρέμεται φάτσα κάρτα στο περίπτερο, καλό θα ήταν να το γνωρίζουμε και να λάβουμε τα μέτρα μας, ήτοι:

- Όσοι δεν το επιθυμούν, να ψαχτούν ως προς το θέμα του copyright και γενικώς να φυλάγονται.

- Όσοι το επιθυμούν, πάλι, να βάλουν τα δυνατά τους, να γράφουν όσο το δυνατόν πιο σούπερ ντούπερ / προκλητικά / αμφιλεγόμενα (ό,τι μπορεί ο καθείς) ποστάκια - ε, και κανά καλό κονέ δε βλάπτει σε τέτοιες περιπτώσεις... ;>