Creta farm

Πάει κι αυτόοοοοοο.....

Πήγαμε Σητεία, παντέψαμε τη Ρ. με τον Μ. (παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μας να τη μεταπείσουμε), φάγαμε και ήπιαμε τον κώλο μας σε προεόρτια και μεθεόρτια (γερά στομάχια οι Κρητικοί τελικά...), κάναμε και κάτι ψιλομπανάκια, τα μαζέψαμε και γυρίσαμε πίσω στην Αθήνα να βράσουμε στο ζουμί μας.

Τί μας έμεινε;

Ο άθλιος καρόδρομος που οι ντόπιοι έχουν το θράσος να αποκαλούν "εθνική οδό" και συνδέει το Ηράκλειο με το νομό Λασιθίου:

Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφικό ντοκουμέντο να σας δείξω, καθώς τα χέρια μου ήταν απασχολημένα - κοινώς είχα γραπωθεί απο χειρολαβές/καθίσματα/πόρτες/παράθυρα/οτινάναι, ενώ παράλληλα έβγαζα άναρθρες κραυγές τρόμου σε κάθε στροφή (ο δρόμος καβαλάει βουνό-μιλάμε για ΠΟΛΛΕΣ στροφές!!!) όπου μετά βίας χωρούσε ένα μεσαίου μεγέθους αυτοκίνητο, ενώ απο το αντίθετο ρεύμα περνούσαν νταλίκες, μπετονιέρες, σκαπτικά και άλλα τεράστια οχήματα (υποτίθεται οτι γίνονται εργασίες διαπλάτυνσης της "εθνικής"). Πέρασα 2 αξέχαστες ώρες αντιμέτωπη με το δίλημμα: "Περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης έχουμε αν τρακάρουμε με το βραχο ή αν πέσουμε στο γκρεμό;"

Για να είμαστε δίκαιοι πάντως, οφείλω να ομολογήσω πως οι ντόπιοι οδηγοί είναι εξυπηρετικότατοι με εμάς τους αδαείς ξένους - μέχρι και για μπλόκο της τροχαίας μας προειδοποίησαν, το οποίο σημειωτέον είχε στηθεί στη ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ αυτού του ανεκδιήγητου δρόμου!!!

Extra bonus points: Ανηφόρα. Ορατότης μηδέν. Αριστερά βουνό. Δεξιά φαράγγι. Μπροστά φορτηγό-αντίκα φορτωμένο με τεράστιους κορμούς δέντρων που σέρνονται στην άσφαλτο. ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑ!!!!!!

Ο γάμος

Δεν ήταν ο κλασικός γάμος που περιμένεις να δεις στην Κρήτη.

Ήταν ο κλασικός γάμος που περιμένεις να δεις στην Αθήνα. Πολύ όμορφος, αλλά απο couleur local μηδέν. Δε με χάλασε ιδιαίτερα, γιατί ένα άγχος το 'χα μην αρχίσουν να παίζουν τίποτα μπαλωθιές.

Υπέροχο ξωκλήσι, μικρό και χαριτωμένο:

Πορτοκαλί theme με λίγο λευκό. Πολύ της μόδας τελευταία η χρωματική αρμονία στους γάμους - από τις λαμπάδες ως το centerpiece της δεξίωσης, όλα σετάκι. Γουστάρω!!!

Λαμπάδα και ανθοστολισμός με άσπρα και πορτοκαλί (??) τριαντάφυλλα. Μετά το τέλος του μυστηρίου, μαδήθηκαν μυστηριωδώς απο τους καλεσμένους...

Κορδέλες, τούλια - όλα πορτοκαλία. Μια ευγενική χορηγία της Fanta!!!

Δεξίωση με τα όλα της. Ορχήστρα, ξύδια, μάσες και άλλα πολλά - τί να λέμε τώρα, δεν τα θυμάμαι και καλά...

Η αφεντιά μου με το centerpiece που λέγαμε σε εναλλακτική χρήση. Λεπτομέρεια-που-κάνει-τη-διαφορά: τα κλαδιά ελιάς είχαν κοπεί την προηγούμενη ημέρα απο τα χωράφια του γαμπρού!!!

Extra bonus: Η αξεπέραστη φιλοξενία των παιδιών και όλης της παρέας τους!

Είναι απίστευτο το πόσες φορές μας ευχαρίστησαν που μπήκαμε σε τόσο κόπο (ποιόν κόπο; σ' ένα αεροπλάνο μπήκαμε!) για να τους τιμήσουμε στο γάμο τους (που σιγά μην τον χάναμε!!!) και πραγματικά το εννοούσαν!

Να μην αναφερθώ καλύτερα στις άπειρες προσπάθειές μας να κεράσουμε κι εμείς μια φορά, έτσι για αλλαγή. Ίντριγκες, δολοπλοκίες, "απασχόλησέ τους εσύ κι εγώ πάω να πιάσω το σερβιτόρο", και τί καταφέραμε τελικά; Nada - ο σερβιτόρος ήταν σε κάθε περίπτωση κουμπάρος / αδερφός / μπατζανάκης / συνέταιρος κάποιου απ' την παρέα, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μη μας αφήνει να πληρώσουμε, αλλά να μας κάνει και ρόμπα απο πάνω, με θεϊκές ατάκες τύπου: "Ακούς ρε μαλάκα, αυτή εδώ θέλει να κεράσει λέει!!!! Μουαχχαχαχαχαχαχαχααααααα!!!!!"...

Μπάνιο στον Ξερόκαμπο

Όπου Ξερόκαμπος εστί χωριουδάκι παραθαλάσσιο, ήσυχο και απομονωμένο, απο την πλευρά του Λιβυκού, στο οποίο φτάνεις ακολουθώντας άλλον ένα απο τους υπέροχους δρόμους της Κρήτης (στροφή-γκρεμός-στροφή-βουνο κ.ο.κ. επί 2 ώρες τουλάχιστον), αλλά αξίζει 100% την ταλαιπωρία.

Στη διαδρομή βλέπεις διάφορα αξιοπερίεργα, όπως ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στη μέση του πουθενά, δίπλα σε δύο τάφους (αμπρρρρρρ....):

Και, αφού έχεις γίνει φραπέ απ' τα στροφιλίκια, βλέπεις αυτή την εικόνα και το στομάχι αρχίζει κάπως να 'ρχεται στη θέση του:

Η παραλία που θα δείτε στις παρακάτω φωτό δεν έχει όνομα. Οι ντόπιοι την έχουν βαφτίσει "τα κρινάκια" γιατί μέσα στην άμμο φυτρώνουν (όχι περικοκλάδες, αλλά...) ... κρινάκια!!! Ένας χωματόδρομος φτάνει σχετικά κοντά (μόνο αν έχεις 4x4 ή κάτι ανάλογο) και μετά κάνε κουράγιο καρδιά μου, γιατί αρχίζει ο ποδαρόδρομος... (προσοχή στα γαϊδουράγκαθα)

Αφού έχεις περάσει του Χριστού τα πάθη, φτάνεις τελικά εδώ:

Τί θα βρεις;

Ψιλή άμμο, τόσο καυτή που μέχρι έγκαυμα μπορεί να πάθεις (το έμαθα φέτος απο πρώτο χέρι...)

Την πιο καθαρή θάλασσα που μπορείς να φανταστείς, ζεστή σαν τη μπανιέρα σου στα ρηχά. Πιο μέσα έχει κάτι ρευματάκια ψιλομπούζι - ό,τι πρέπει για σύσφιξη. Και μπόλικα ψαράκια!!!

Άλλους 4-5 εξίσου πειραγμένους μ' εσένα, αραχτούς στη σκιά. Για ηλιοθεραπεία ξέχνα το - απο το απόγευμα και μετά ίσως...

Στάνταρ μία οικογένεια Γερμανών γυμνιστών με πλήρη εξάρτιση και τα κουτσούβελά τους να πλατσουρίζουν ήσυχα ήσυχα, χωρίς να ενοχλούν κανέναν!

Τί μπορείς να κάνεις;

ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Παίξε ρακέτες, τάβλι, κοιμήσου, κάνε σεξ - κανείς δε θα ενοχληθεί, γιατί απλούστατα κανείς δεν ασχολείται μαζί σου - Τ Ε Λ Ε Ι Α!!!!!

Bonus τελευταίο και τυχερό:

Ο Ξερόκαμπος είναι ένας ξερός κάμπος (duh!). Νερό γιόκ. Τί να σου κάνει κι ο έρημος ο αγρότης. Κάπως πρέπει να ποτίσει τα λιόδεντρα...

Κι αφού η κρατική μέριμνα αδιαφορεί, είπε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να βρει εναλλακτικές μεθόδους άρδευσης. Ιδού: